Usłysz Boże coś jedyny,
w Trójcy niepojęty,
usłysz Ojcze razem z Synem,
usłysz Duchu Święty,
że mój żywot na Twą chwałę
to przyznaję szczerze,
Objawienie, które dałeś
przyjmuję i wierzę. W Tobie Panie zaufałem, w Twe przymierze wierne, Ty świat dzierżysz wieki całe w pieczy miłosiernej, zlewasz łaski swej strumienie, wspierasz dobre czyny i ukażesz mi zbawienie, przepuścisz też winy. Nad stworzenie co opiewa wszechmoc Twoją Panie, nędzę mą, niegodną nieba, w opłakanym stanie, nade wszystko Cię miłuję, boś za mnie dał ducha, bo Ty wszechświat podtrzymujesz, głos serca wysłuchaj. Nie dla niedoskonałości, ni dla piekła kary, lecz żem niewart Twej miłości, marnuję Twe dary, żem wystąpił przeciw szlocham, zstąpił w drogę ciemną i Tym wzgardził co ukochał, zmiłuj się nade mną.

8 grudnia 1968 roku, w święto Niepokalanego Poczęcia NMP, to jest niecałe trzy miesiące po odejściu tego świata, kilkanaście godzin po przymuszeniu przez przełożonych do odprawienia Mszy śpiewanej dla pielgrzymów, o. Piusa z Pietrelciny OFM Cap., kardynał Giacomo Lercaro, arcybiskup Bolonii wziął udział w konferencji upamiętniającej postać włoskiego kapucyna. Oto co przytomnie zauważyła wówczas włoska prasa (cyt. za G. Pagnossin: Il calvario di Padre Pio, tom II):
“Jakiś czas temu w Bolonii, kard. Lercaro razem z Wielebnym G. Elkanem, uczestniczył we wspomnieniu o Padre Pio zorganizowanym przez ojców kapucynów w kinie parafialnym San Giuseppe. Było wielu słuchaczy, lojalnych wobec pobożnego współbrata. Intrygujący jest “powrót” do dawnej sympatii, gorącej za czasów Piusa XII i “starego Kościoła”, lecz osłabionej kiedy drogi obrane przez kardynała jako innowatora i “progresistę” zaczęły się rozchodzić z mistycznymi ścieżkami Padre Pio: kardynał zaangażował się w swą walkę o “nowy Kościół …More

I. O Papieżu Rzymskim
za: De Controversiis III / De Romano Pontifice Lib. II, Cap. XXIX i XXX, Lib. IV – Cap. VII, XII
Uwaga wstępna: poniższe opinie dopuszczają możliwość popadnięcia papieża w herezję różnią się jednakże w ocenie skutków tegoż w kontekście utraty urzędu; jednocześnie od sytuacji jawnej herezji R. Bellarmin rozróżnia sytuację innych podejmowanych przez Papieża działań szkodliwych dla duszy bądź państwa, a nawet niszczących Kościół (cap. XXIX):
„Aby stawić opór atakującemu i bronić się nie jest konieczna władza. I nie jest konieczne by zaatakowany był sędzią lub przełożonym atakującego, lecz władza jest wymagana aby sądzić i karać. Dlatego, tak jak dozwolone jest stawienie oporu Papieżowi atakującemu ciało tak też jest dozwolone stawianie oporu temu kto atakuje dusze lub powoduje niepokój w państwie, tym bardziej jeśli próbuje niszczyć Kościół. Powiadam, że jest dozwolone opieranie się mu, nie czyniąc tego co nakazuje lub przeszkadzając w wypełnieniu jego woli. Jednakże …More

Encyklika Amantissimus, 07/04/1862
“Bogata różnorodność prawowitych rytów w żaden sposób nie szkodzi jedności Kościoła Katolickiego. W rzeczywistości przyczynia się wielce do zwiększenia jego godności, majestatu, wspaniałości i chwały. Jednak niech każdy z was, Czcigodni Bracia, będzie świadomy, że istnieją tacy, którzy próbują oszukać i wprowadzić w błąd nieostrożne i niedoświadczone umysły, fałszywie oskarżając Stolicę Świętą o chęć zobowiązania wschodnich schizmatyków, gdy przyjmuje ich do prawdziwej wiary, do porzucenia ich własnego rytu (…) Nasi Poprzednicy nie tylko stale oświadczali, że nigdy nie mieli takiego zamiaru, lecz nadto potwierdzali, że wyraźnie pragną zachować nienaruszone te ryty Kościołów wschodnich, do których nie wkradł się żaden błąd jeśli chodzi o Wiarę Katolicką lub czystość obyczajów. Tym jasnym i wielokrotnym oświadczeniom Naszych Poprzedników odpowiadają starożytne i obecne fakty, albowiem nie można powiedzieć by Stolica Apostolska kiedykolwiek nakazała …More

z Listów do biskupa Serapiona, List III
“(…) I w całym Piśmie Świętym znajdziesz, że o Duchy Świętym, o którym powiedziano że przynależy do Syna, mówi się także, że przynależy do Boga (…) Jeśli zatem Syn z powodu właściwej Mu relacji z Ojcem i ponieważ jest właściwie zrodzonym z Jego istoty, nie jest stworzeniem, lecz jest współistotny Ojcu (ὁμοούσιος τοῦ Πατρός): podobnie Duch Święty (τὸ Πνεῦμα) z powodu właściwej Mu relacji z Synem, przez którego jest dany wszystkim ludziom i którego jest wszystko co ma, nie może być stworzeniem i jest bezbożne nazywanie Go tak. Rozważania te wystarczają by odwieść każdego, jeśli nie jest zbyt kłótliwy od dalszego nazywania stworzeniem Ducha Bożego, który jest w Bogu i przenika głębokie rzeczy Boże, i który jest dany od Ojca przez Syna (…) Jeśli Syn nie może być stworzeniem, gdyż nie pochodzi z niczego lecz od Boga, wówczas z konieczności Duch nie jest stworzeniem, albowiem wyznajemy, że pochodzi z Boga. To stworzenia pochodzą z niczego. (…)
Stworzenia …More

"Odpowiadam że Duch Święty jest pocieszycielem i adwokatem, podobnie Syn. Jan mówi, że Syn jest adwokatem: mamy adwokata przed Ojcem Jezusa Chrystusa (1 J 2,1), pocieszycielem - Izajasz 61,1: Duch Pański (...) posłał mnie bym pocieszał tych, którzy opłakują Syjon. Mimo to Syn i Duch Święty, jeśli rozważymy właściwość osób, są z innych względów pocieszycielem i adwokatem: Chrystus jest nazwany adwokatem, gdyż jako człowiek wstawia się za nami u Ojca, Duch zaś Święty sprawia, że składamy prośby. Ponownie, Duch Święty jest nazwany pocieszycielem, gdyż jest formalnie miłością, lecz Syn jest, gdyż jest Słowem. I w dwojaki sposób: z powodu doktryny i dlatego że Syn daje Ducha Świętego, i wznieca miłość w naszych sercach. Dlatego słowo inny nie oznacza różną naturę w Synu i Duchu Świętym, lecz oznacza inny sposób w jaki każdy jest pocieszycielem i adwokatem. (...)
Duch jest najdoskonalszym darem, gdyż jest Duchem prawdy. Jest nazwany Duchem by ukazać świetność Jego natury. Określenie bowiem …More

z interwencji na Synodzie Biskupów w Rzymie, październik 1967 na podstawie testowej tzw. Missa normativa Bugniniego, która została następnie przekuta w NOM w wersji 1969, tł. za: A Bitter Trial, opr. A. Reid
“(…) W naszej ojczyźnie nie tylko kobiety i dzieci, lecz również ojcowie rodzin i młodzi mężczyźni chodzą regularnie na Mszę. Jeśli damy im ten rodzaj ceremonii jaki wczoraj oglądaliśmy w Kaplicy Sykstyńskiej, wkrótce zostaniemy ze zgromadzeniem złożonym głównie z kobiet i dzieci. Nasz lud kocha Mszę, lecz jest głównie przywiązany do Mszy recytowanej bez śpiewu Psalmów i innych muzycznych ozdobników. (…) Oto kilka punktów, które jedynie z powodu ograniczeń czasowych – albowiem na komentarze przeznaczono zaledwie pięć minut – muszę ująć na tyle skrótowo, że zabrzmią szorstko:
1. Prawo modlitwy (lex orandi) jest prawem wiary. Jeśli we Mszy większy nacisk zostanie położony na czytania z Biblii niż na Modlitwę Eucharystyczną wiara tak duchowieństwa, jak i ludu, zostanie osłabiona.
2. …More

Minimalistom, którzy uważają że ważne jedynie by było ważne a że przy okazji tam profanują i transmitują błędne nauki, to nieważne. Mediator Dei, cap. 45-48:
“Jest jeszcze inny wzgląd który uzasadnia to niewzruszone prawo Hierarchii kościelnej, a mianowicie oczywiste, najściślejsze powiązanie liturgii z tymi zasadami nauki, które Kościół podaje jako artykuły prawdy, oraz potrzeba dostosowania liturgii do nakazów wiary katolickiej, podawanych przez najwyższy autorytet nauczający dla zabezpieczenia nieskazitelności religii przez Boga objawionej. (...)
Kult, który Kościół składa najlepszemu i wszechmogącemu Bogu, jest według wyraźnych i zwięzłych słów Augustyna, nieustannym wyznaniem wiary katolickiej oraz aktem nadziei i miłości: “przez wiarę, nadzieję i miłość”, tak pisze “mamy Bogu cześć oddawać”. W liturgii świętej wyznajemy otwarcie i wyraźnie wiarę katolicką, nie tylko celebrując Tajemnice święte, sprawując Ofiarę i udzielając Sakramentów, ale także odmawiając lub śpiewając “Symbol”…More

“To zaś [czyli kanonizacja św. Andrzeja Boboli] zostało nam dane zaprawdę nie bez w najwyższym stopniu opatrznościowej rady Bożej w tej naszej epoce. Albowiem dziś ludzie, mówiąc ogólnie, kierują się miłością własną i wyglądają jedynie własnej wygody i pożytku, i nie troszczą w ogóle o zbawienie bliźnich, zatem jawiło się jako cenne dla zbawienia dusz by najmężniejszy szermierz Chrystusowy został podany jako wzór, ten, który słusznie i zasłużenie został nazwany łowcą dusz (venator animarum), ucząc nas aktywnego rozszerzania królestwa Bożego. I niezwyciężony Męczennik wzywa osłabionych ludzi naszych czasów by byli mężni i znosili wszelkie trudy dla Boga i Kościoła, według którego czynienie wielkich rzeczy i wytrwanie jest chrześcijańskie.”
—-
Interrogatus an latinus sacerdos esset, Andreas: Sacerdos, inquit, catholicus sum, natus in catholica fide, in hac ipsa fide mori volo; fides mea verax; ad salutem ducit; vos potius poeniteat; poenitentiae indulgete, secus vestris in erroribus salutem …More

(choć Papież nim rządzi) – o. Roger Tomasz Calmel źródło i całość
(…) Pan rządzi swym Kościołem, który jest Jego Mistycznym Ciałem, Jego Oblubienicą, przez swą szczególną Opatrzność. Nie jest częścią opatrznościowych zamiarów Pana wobec Jego Kościoła dawanie mu jako zasady za widzialnego przywrócę, za wikariusza obdarzonego prymatem, papieży nieudolnych lub złych. (…) Gdyby ogólną zasadą rządu nad Kościołem byli źli papieże, bramy piekielne wkrótce by przemogły.
W każdym wypadku Kościół jest większy niż Papież. Kościół nie umiera wraz ze śmiercią Papieża. Kościół nie przestaje wierzyć, nawet gdy jego Wikariusz jest niespójny bądź tchórzliwy w obronie depozytu Objawienia. Kościół nadal płonie miłością, nawet gdy miłość do Chrystusa i dusz w sercu Papieża jest przytłumiona przez ambicje, iluzje oraz światowe i globalistyczne sny. Zanim będzie w stanie zachować i interpretować z autorytetem depozyt Wiary jaki otrzymuje i jaki zostaje przekazany przez Tradycję Kościoła, musi, podobnie jak …More

Z dodatków:
Ewangeliczny mesjanizm i jego doczesne następstwa
Tym co często odwodzi ludzi o wiary w to co nadprzyrodzone i w miłość Bożą jest zwiedzenie fałszywymi mesjanizmami. Aby zrozumieć owe fałszywe mesjanizmy użyteczne jest rozważenie ewangelicznej relacji o potrójnym kuszeniu Pana.
Dlaczego zatem Pan odmówił zamiany kamieni w chleb? Dlaczego nie uczynił również wspaniałego, danego darmo cudu zstąpienia bez uszczerbku ze szczytu świątyni do jej stóp, tak by ludzie poznali, że od tej pory religia naturalnie ochrania nas od nieszczęsnych konsekwencji naszych najbardziej bezsensownych czynów, nie pozwala by nasza wyniosłość i duma wydały śmiercionośne owoce? Wreszcie, dlaczego nie przyjął powszechnej władzy, której następstwem mógłby być ogólny pokój? Czy nie wystarczyło uklęknąć przed Nieprzyjacielem aby wyzwolić ludzkość na zawsze od głodu, napełnić cudami, utwierdzić w jedności i pokoju? Z pewnością nie. Po pierwsze, było nie do pomyślenia by Zbawiciel rodzaju ludzkiego ukląkł …More

“Pani ta często zmieniała bieg historii. Jej Różaniec, głoszony przez świętego Dominika, obalił herezję manichejską, która zniszczyłaby społeczeństwo w Europie. Zachował przy życiu przez stulecia w Irlandii zarówno wiarę, jak i umiłowanie wolności. Wygrał bitwę pod Lepanto, gdzie świat chrześcijański został ocalony przed dominacją muzułmańską. To pod Jej szczególną opieką Kolumb wyruszył by odkrywać nasz zachodni świat, zmieniając nazwę swego okrętu flagowego z Mariagalante na Santa Maria i każdej nocy, gdy zmierzch zapadał nad nieobjętą mapami i przerażającą pustką Morza Sargassowego jego żeglarze zbierali się na pokładach by zaśpiewać Jej hymn nieszporny:
‘Witaj Królowo, Matko Miłosierdzia, Życie, Słodyczy i Nadziejo nasza, witaj!…” (…)
Wróciłem do domu z Portugalii przekonany że nic nie jest tak ważne jak przekazanie wiedzy o tym o co Matka Boża prosiła w tych objawieniach z roku 1917, które z jakiegoś powodu zostały tak zapomniane, tak zniekształcone i tak niezrozumiane. Przyszłość …More

czyli prawo modlitwy na prawo wiary:
“W Wieczerzy Pańskiej i Komunii Świętej powszechnie zwanych Mszą zaistniały również znaczące zmiany (…) Nowy ryt nie miał być w żadnym wypadku, w zamiarze tych, którzy go wymyślili, angielską wersją Mszy Łacińskiej (…) Księga Modlitw z roku 1549 była najwyraźniejszym znakiem jakiego mógłby zapragnąć człowiek, że zamierzono rewolucję doktrynalną i że była ona już zaiste w toku. Na przykład, gdy tylko nowe ryty sakramentów stałyby się zwyczajem ludu angielskiego, istota reformacji doktrynalnej, zwycięska obecnie w północnej Europie, przemieniłaby również Anglię. Wszystkie wierzenia utrwalone w dawnych a teraz nieużywanych rytach, podtrzymywane przez te obrzędy w umysłach i przywiązaniu ludzi, niedostrzegalnie w miarę upływu lat zanikłyby – bez potrzeby jakiejkolwiek systematycznej misjonarskiej pracy by je wykorzenić. A, w oczekiwaniu na nadejście dnia kiedy można by było znaleźć takowych misjonarzy, wyszkolonych do nauczania znaczenia nowości, owe …More

z konstytucji Fidei Depositum, 10/10/1992
„(…) Z Bożą pomocą ojcowie soborowi podczas czterech lat pracy byli w stanie stworzyć znaczący zbiór oświadczeń doktrynalnych i norm duszpasterskich, które przedstawiono całemu Kościołowi. Pasterze i wierni chrześcijańscy znajdują tam dyrektywy do owej „odnowy myśli, działania, praktyk i moralnej cnoty, radości i nadziei, które były celem Soboru” (mowa Pawła VI z 07/12/1965). Po swym zakończeniu Sobór nie przestał inspirować życia Kościoła. W roku 1985 mogłem stwierdzić: „Zatem dla mnie a miałem szczególną łaskę uczestnictwa w nim oraz aktywnego współdziałania w jego postępach – Vaticanum II zawsze było, zwłaszcza przez te lata mojego Pontyfikatu, stałym punktem odniesienia każdego mego duszpasterskiego działania, w świadomym zaangażowaniu by wdrożyć jego dyrektywy konkretnie i wiernie na poziomie każdego Kościoła i całego Kościoła” (przemówienie z 25/01/1985). W tym duchu zwołałem 25 stycznia 1985, na 20-tą rocznicę zamknięcia soboru, Nadzwyczajne …More

"(...) Tym przeciw czemu [protestanci] najzagorzalej występowali była doktryna katolicka, że Msza jest ofiarą nie tylko uwielbienia i dziękczynienia, lecz również prośby i przebłagania a jej owoce mogą przynieść korzyści innym, podczas gdy jest jasne, że sakrament jako taki może pomóc jedynie przyjmującemu. Tu Sobór Trydencki wstawił do definicji wiary (Sessio XXII, can. III): "Gdyby ktoś mówił, że Msza jest tylko ofiarą pochwalną i dziękczynną (...) a nie przebłagalną; albo że pomaga wyłącznie przyjmującemu [Komunię] i nie powinna być składana za żywych i umarłych, za grzechy, kary, zadośćuczynienia ani w innych potrzebach - niech będzie wyklęty". W kanonie tym, który podsumowuje porządek wszystkich skutków ofiary, Sobór podkreśla przebłagalną i błagalną naturę ofiary. Należy odróżnić przebłaganie (propitiatio) i błaganie (impetratio), gdyż drugie odwołuje się do dobroci Bożej a pierwsze do miłosierdzia Bożego. Oczywiście różnią się one także jeśli chodzi o przedmiot, gdyż podczas gdy …More

Gdy matka cesarza Konstantyna cesarzowa Helena podczas pobytu w latach 20-tych IV wieku w Ziemi Świętej podjęła budowę chrześcijańskich kościołów w miejscach najświętszych nie ominęła również wznoszącej się na wschód od Jerozolimy, nad doliną Cedronu Góry Oliwnej. Przede wszystkim dlatego, że według pierwszego rozdziału Dziejów Apostolskich to właśnie tam doszło do Wniebowstąpienia Pana Jezusa:
A gdy zasiadł z nimi do stołu, nakazał im, aby nie odchodzili z Jerozolimy, ale oczekiwali obietnicy Ojca, o której słyszeliście — mówił — z ust moich: że (mianowicie) Jan chrzcił tylko wodą, a wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym po niewielu dniach. Oni tedy zebrawszy się, pytali go mówiąc: Panie, czy teraz odbudujesz królestwo Izraela? Ale on rzekł do nich: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec w swej władzy zachował, ale otrzymacie moc Ducha Świętego zstępującego na was i będziecie mi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i Samarii, i aż po krańce ziemi. A gdy to powiedział,…More

… I aby to co do tej pory było widzialne jeśli chodzi o naszego Zbawiciela zostało zmienione w sakramentalną obecność oraz by wiara mogła być doskonalsza i mocniejsza, wzrok oddał miejsce nauce, której autorytet miał zostać przyjęty przez wierzące serca oświecone przez promienie z góry.
Wiara ta, zwiększona przez Wniebowstąpienie Pańskie i umocniona przez dar Ducha Świętego, nie przelękła się więzów, więzień, wygnań, głodu, ognia, ataków dzikich zwierząt, wyrafinowanych tortur okrutnych prześladowców. Za tę Wiarę na całym świecie nie tylko mężowie, lecz nawet niewiasty, nie tylko młodzieńcy bez zarostu, lecz nawet delikatne panny, walczyły aż do przelania krwi. Wiara ta wypędzała duchy, leczyła choroby, wskrzeszała z martwych. I dzięki niej również sami błogosławieni Apostołowie, którzy po utwierdzeniu tak wieloma cudami i pouczeniu przez tak wiele nauk, mimo to poddali się panice w wyniku okropieństw Męki Pańskiej i nie przyjęli bez wahania prawdy o Jego zmartwychwstaniu, poczynili taki …More

fragmenty wykładu ks. Jana Jenkinsa (SSPX) z roku 2008, z Lublina
(…) Gdy przyjrzymy się treści nowego rytu, takiemu, jaki jest on w istocie, jest rzeczą trudną, jeśli nie wręcz niemożliwą, pogodzić ją [tj. nową Mszę] z nauką Kościoła odnoszącą się do Najświętszej Ofiary Mszy. Proszę zauważyć, że powiedziałem: „takiemu, jaki jest on w istocie”. Na plakacie informującym o niniejszej konferencji zobaczyć można zdjęcie z celebracji nowej Mszy przez kard. Mahoneya podczas konsekracji katedry 2 kwietnia 2002 roku. Tego rodzaju aberracje liturgiczne są niestety bardzo powszechne w kościołach, w których sprawowana jest obecnie nowa Msza. Nie będziemy jednak zajmowali się świętokradztwami takimi jak Komunia na rękę, klaskanie i tańce podczas liturgii itd. Nadużycia te są tak rozpowszechnione i nagminne, że w świadomości wielu ludzi są one wręcz elementami składowymi nowej Mszy. Znajomy ksiądz z Ameryki powiedział mi kiedyś żartem, że nawet potrzebuje indultu na odprawienie nowej Mszy zgodnie z …More

dziś dzień świętego Stanisława - Biskupa, Męczennika i Patrona Polski;
z bulli kanonizacyjnej Innocentego IV (1253):
"Niechże przeto cieszy się Kościół [matka nasza], bo uwolniwszy się od poniżającej hańby bezpłodności otrzymała zbawienną zdolność rodzenia i teraz pełna wdzięku łączy się ślubnym węzłem z tym, przez którego czuła się opuszczona, nim ją wybrał pośród narodów. Niech się zatem raduje i beztrosko odpowie Synagodze, swojej rywalce, wyrzuconej nawet z ziemskiej Jerozolimy, od dawna wytykającej Kościołowi ten stan nędznej niepłodności — że liczne potomstwo już uzupełnia ubytek w murze niebieskiego Jeruzalem, zaś puste domostwa, opuszczone przez dawnych mieszkańców sam rozjaśni wszędzie swoją obecnością, ciesząc się z kolei z własnej doskonałości i nieskazitelności."
podobne tematy:
Gaude Mater Polonia
XIII-wieczny portal ze św. Stanisławem Biskupem