Iesus Hominum Salvator
Eius in obitu nro (nastra) praesentia muniamur
Crux sancti Patris Benedicti
Crux sancta sit mihi lux
Non draca sit mihi dux
Vade retro satana non suade mihi vana
Sunt mala quse libas ipse venona bibas

Jezus Zbawiciel Ludzi.

Niech Jego obecność broni nas w godzinę śmierci.
Niech światłem mi będzie Krzyż Święty
a nigdy wodzem smok przeklęty.
Idź precz szatanie duchu złości
Nigdy mnie nie kuś do marności
Złe to co proponujesz mi
Sam swoją truciznę pij!

KTÓŻ JAK BÓG!
Nigdy z królami nie będziem w aljansach,
Nigdy przed mocą nie ugniemy szyi;
Bo u Chrystusa my na ordynansach —
Słudzy Maryi!

Więc choć się spęka świat, i zadrży słońce,
Chociaż się chmury i morza nasrożą;
Choćby na smokach wojska latające,
Nas nie zatrwożą.

Bóg naszych ojców i dziś jest nad nami!
Więc nie dopuści upaść żadnej klęsce;
Wszak póki On był z naszymi ojcami,
Byli zwycięzce!

Więc nie wpadniemy w żadną wilczą jamę,
Nie uklękniemy przed mocarzy władzą;
Wiedząc, że nawet grobowce nas same
Bogu oddadzą.

Ze skowronkami wstaliśmy do pracy,
I spać pójdziemy o wieczornej zorzy;
Ale w grobowcach my jeszcze żołdacy
I hufiec boży.

Bo kto zaufał Chrystusowi Panu,
I szedł na święte kraju werbowanie,
Ten, de profundis, z ciemnego kurhanu,
Na trąbę wstanie.

Bóg jest ucieczką i obroną naszą!
Póki on z nami całe piekła pękną!
Ani ogniste smoki nas ustraszą,
Ani ulękną.

Nie złamie nas głód, ni żaden frasunek,
Ani zhołdują żadne świata hołdy:
Bo na Chrystusa my poszli werbunek,
Na jego żołdy. —
Juliusz Słowacki.