Przedstawiona tu rekonstrukcja porwania i męczeństwa bł. Księdza Jerzego wskazuje, że wyzionął ducha 25 października 1984, w dniu wspomnienia Kryspina i Kryspiniana Świętych Bliźniaków Męczenników z Soissons AD 286.
Ksiądz Jerzy został uprowadzony po odprawieniu mszy w kościele Pięciu Braci Męczenników w Toruniu 19 października, w dniu wspomnienia św. Lupusa z Soissons, zaś dokonał żywota na Braci Męczenników z Soissons, którym po torturach przywiązano kamienie młyńskie i wrzucono do rzeki, ale przeżyli, bo przecież nie byli gorszycielami maluczkich. Legli dopiero pod mieczem. Do Wisły z zapory pod Włocławkiem wrzucono martwe ciało bł. Jerzego obciążone workiem z kamieniami z Kazunia leżącego także nad Wisłą.
Poprzez takie kalendarium męczeństwa i śmierci Opatrzność w tajemniczy sposób związała Księdza Jerzego z Francją, co dobitnie akcentuje również historia księdza Bernarda Briena, który na warszawskim grobie Błogosławionego odkrył, że jest jego duchowym bliźniakiem ze względu na wspólną datę urodzin (14 września 1947) i stan kapłański.

(...)"Profesor Chróścielewski patrzył na to okiem fachowca i zwrócił uwagę na kilka istotnych szczegółów. Po pierwsze: liczne rany były w różnym stadium zabliźnienia, co oznaczało, że jedne zadano nawet kilka dni wcześniej przed innymi. To wskazywało, że ksiądz Jerzy był torturowany przez kilka dni. Profesor doszedł również do wniosku, że kapłan był martwy, gdy wrzucono go do wody (z relacji Grzegorza Piotrowskiego wynikało, że esbecy wyrzucili ciało księdza, gdy był ciężko pobity, ale żywy). Dla biegłego sądowego jest to proste do ustalenia m.in. po wyglądzie płuc. Gdy wrzucany jest do wody człowiek żywy, jego płuca oddychają, przez co nabierają wody. Gdy wrzucane są zwłoki, płuca już nie pracują i nie nabierają wody..."