Drewniany rozaniec.
Zakopane, 1936 rok. Sierociniec dla dziewcząt prowadzony przez siostry zakonne. Nowa wychowanka, Natalia, przekonuje się, że liczą się tu tylko hipokryzja i bezwzględność. Nie mogąc znieść ciężkich warunków życia, posądzona o kradzież chleba naciera sobie oczy denaturatem. Prawdziwą złodziejką okazuje się chora na gruźlicę Celina, uległa wobec sióstr. Dziewczęta dokonują na niej samosądu. Rózia, przykładna sodalistka, roni, Helka ucieka. Wybucha bunt, który kończy się odprawieniem siostry Modesty.