Nie żyje świętej pamięci Kazimierz Świtoń
Nie żyje świętej pamięci Kazimierz Świtoń
Szkoda że tak mało w mediach o K. Switoniu... [Ależ nic dziwnego: bronił zawsze wartości, które nasi władcy TĘPILI. md]
To był działacz opozycji nie tylko w PRL, bronił Karmelitanki i Krzyż w Oświęcimiu –
Piotr Z
[Tu tylko sygnalizuję tę śmierć, później znajdę więcej o walce Pana Kazimierza w ostatnim 25-leciu. Był NIESTRUDZONY. Mirosław Dakowski]
Zmarła legenda Solidarności. DZIAŁACZ OPOZYCJI W PRL
East News 4.12.2014
Kazimierz Świtoń był współtwórcą Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela na Śląsku oraz współzałożycielem Wolnych Związków Zawodowych
Radiomechanik, działacz opozycyjny w PRL, współzałożyciel Wolnych Związków Zawodowych, poseł na Sejm I kadencji. W czwartek, w szpitalu w Katowicach, zmarł Kazimierz Świtoń. Miał 83 lata.
Kazimierz Świtoń zaangażował się w działalność opozycyjną w 1977 roku przyłączając się do zainicjowanej przez KOR głodówki w kościele św. Marcina w Warszawie. Był współtwórcą Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela na Śląsku, w swoim mieszkaniu zorganizował punkt konsultacyjno-informacyjny ROPCiO. 23 lutego 1978 wziął udział w powołaniu pierwszego w Polsce komitetu Wolnych Związków Zawodowych.
Za działalność opozycyjną był zatrzymywany, tymczasowo aresztowany. 14 października 1978, wychodząc z Kościoła Świętych Piotra i Pawła w Katowicach, został napadnięty przez czterech nie umundurowanych milicjantów. Pobito go, aresztowano i skazano na karę roku pozbawienia wolności za rzekome pobicie tych funkcjonariuszy.
Działał w podziemnych strukturach WZZ, następnie w „Solidarności” był sekretarzem zarządu Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „S” i członkiem zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. W czasie stanu wojennego internowany na okres około trzech miesięcy, zwolniony z uwagi na stan zdrowia. W 1983 został na krótko aresztowany po podjęciu próby wstawienia tablicy upamiętniającej poległych w trakcie pacyfikacji kopalni Wujek. Pod koniec lat 80. ponownie włączył się w działalność związkową, wchodząc w skład władz śląsko-dąbrowskiej „Solidarności”.
W 1989 został przewodniczącym rady naczelnej Chrześcijańsko-Demokratycznego Stronnictwa Pracy. W 1990 r. – przewodniczącym Górnośląskiej Chrześcijańskiej Demokracji. W wyborach w 1991, jako jej kandydat, uzyskał mandat posła na Sejm I kadencji z ramienia Ruchu Autonomii Śląska. W 1990 został odznaczony przez prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
=================================
O Jego bojach w ostatnim ćwierćwieczu ci ludzie (nie wiem, kto to..) milczą.. MD
Szkoda że tak mało w mediach o K. Switoniu... [Ależ nic dziwnego: bronił zawsze wartości, które nasi władcy TĘPILI. md]
To był działacz opozycji nie tylko w PRL, bronił Karmelitanki i Krzyż w Oświęcimiu –
Piotr Z
[Tu tylko sygnalizuję tę śmierć, później znajdę więcej o walce Pana Kazimierza w ostatnim 25-leciu. Był NIESTRUDZONY. Mirosław Dakowski]
Zmarła legenda Solidarności. DZIAŁACZ OPOZYCJI W PRL
East News 4.12.2014
Kazimierz Świtoń był współtwórcą Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela na Śląsku oraz współzałożycielem Wolnych Związków Zawodowych
Radiomechanik, działacz opozycyjny w PRL, współzałożyciel Wolnych Związków Zawodowych, poseł na Sejm I kadencji. W czwartek, w szpitalu w Katowicach, zmarł Kazimierz Świtoń. Miał 83 lata.
Kazimierz Świtoń zaangażował się w działalność opozycyjną w 1977 roku przyłączając się do zainicjowanej przez KOR głodówki w kościele św. Marcina w Warszawie. Był współtwórcą Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela na Śląsku, w swoim mieszkaniu zorganizował punkt konsultacyjno-informacyjny ROPCiO. 23 lutego 1978 wziął udział w powołaniu pierwszego w Polsce komitetu Wolnych Związków Zawodowych.
Za działalność opozycyjną był zatrzymywany, tymczasowo aresztowany. 14 października 1978, wychodząc z Kościoła Świętych Piotra i Pawła w Katowicach, został napadnięty przez czterech nie umundurowanych milicjantów. Pobito go, aresztowano i skazano na karę roku pozbawienia wolności za rzekome pobicie tych funkcjonariuszy.
Działał w podziemnych strukturach WZZ, następnie w „Solidarności” był sekretarzem zarządu Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „S” i członkiem zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. W czasie stanu wojennego internowany na okres około trzech miesięcy, zwolniony z uwagi na stan zdrowia. W 1983 został na krótko aresztowany po podjęciu próby wstawienia tablicy upamiętniającej poległych w trakcie pacyfikacji kopalni Wujek. Pod koniec lat 80. ponownie włączył się w działalność związkową, wchodząc w skład władz śląsko-dąbrowskiej „Solidarności”.
W 1989 został przewodniczącym rady naczelnej Chrześcijańsko-Demokratycznego Stronnictwa Pracy. W 1990 r. – przewodniczącym Górnośląskiej Chrześcijańskiej Demokracji. W wyborach w 1991, jako jej kandydat, uzyskał mandat posła na Sejm I kadencji z ramienia Ruchu Autonomii Śląska. W 1990 został odznaczony przez prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
=================================
O Jego bojach w ostatnim ćwierćwieczu ci ludzie (nie wiem, kto to..) milczą.. MD
