Wierność Tradycji w dobrym towarzystwie Świętych
Katolik dojrzały w świętości to rozumie: ortodoksja (poprawna wiara) jest równie ważna jak ortopraksja (poprawne działanie).
W czasach pomieszania powszechnego strzeżmy się bezbożnych humanistycznych poglądów wciskających się na ambony.
W czasach pomieszania powszechnego strzeżmy się „chrześcijaństwa” antropocentrycznego, które Pana Boga odsuwa na drugie miejsce.
W czasach pomieszania powszechnego strzeżmy się stawiania człowieka w miejsce Boga.
W czasach pomieszania powszechnego strzeżmy się ateistycznej karykatury chrześcijaństwa – bez Boga.
W czasach pomieszania powszechnego strzeżmy się destrukcyjnej karykatury chrześcijaństwa – miłości bez Prawdy.
W czasach pomieszania powszechnego strzeżmy się rewolucyjnej karykatury chrześcijaństwa – współczesności bez Tradycji.
W czasach pomieszania powszechnego strzeżmy się złudnych poglądów, jakoby ważne było nie to, w co się wierzy, lecz to, by być „dobrym człowiekiem”.
W czasach pomieszania powszechnego strzeżmy się karykatury chrześcijaństwa – ortopraksji bez ortodoksji.
Święci uczą wciąż. Św. Teresa z Avila, wybitna miłośniczka Kościoła i Chrystusowej nauki, nie ulegała płytkim złudzeniom, jakoby wystarczyło mniej więcej czynić dobro dla ludzi.
Była katoliczką integralną. Uświęciła się – aż po najwyższe stany mistyczne – uczestnicząc we Mszy Świętej Trydenckiej. Czytajmy dobrze: dla obrony każdego szczegółu depozytu wiary była gotowa oddać życie! Sama o tym pisze klarownie:
„W tej materii nigdy nie miałam najmniejszej obawy i byłam pewna siebie, że w rzeczach wiary nikt mi nic nie zarzuci, że za każdą sprawę zapisaną w Piśmie świętym, za każdy artykuł wiary, owszem, za każdą najmniejszą ceremonię kościelną tysiąc razy gotowa jestem ponieść śmierć” (Księga życia, 33, 5).
Jakiż to niemodny dzisiaj temat! Wysoce aktualny!
Uczmy się od Świętych, bo czas nagli. Fałszywych nauczycieli przybywa. Są cierpliwi, wyrafinowani i bezczelni. Z troską przestrzegam przed wilkami w owczarni Pańskiej.
Błogosławiony, kto wytrwa przy Prawdzie – w dobrym towarzystwie Świętych.
Amen.
* * *
Ostatnie słowo do Polski:
„Umie Pan Bóg odmienić wyroki swoje, jeśli my odmienim złości nasze.
Pokutujmyż a wracajmy się do Pana Boga naszego, a On sam uleczy rany nasze”
(Ks. Piotr Skarga SI).
Autor: Novus Hiacynthus
