Święci Apostołowie Filip i Jakub
Święty Filip, pochodził z Betsaidy nad Jeziorem Galilejskim. Był uczniem Jana Chrzciciela. Powołany przez Jezusa Chrystusa, został jednym z dwunastu Jego Apostołów.
Filip był świadkiem cudownego rozmnożenia chleba przez Pana Jezusa, który wcześniej wystawiając go na próbę, zapytał Apostoła: «Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili?» […] Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać»" (J 6, 1. 5-7).
To właśnie Filip zwrócił się do Jezusa: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”. Jest to też dla nas wskazówka, kiedy nie rozpoznajemy Boga, który zawsze jest przy nas. Prośmy Jezusa o światło naszych oczu i serc, abyśmy mogli odnajdywać Go w naszej codzienności. Filip dodał: „a to nam wystarczy" i tutaj warto przytoczyć również słowa św. Augustyna: „niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu”, ponieważ tylko On jest w stanie wypełnić każde Serce, nasycić każde pragnienie duszy, która tęskni za Bogiem, Jego Obliczem, Świętą Obecnością. Jezus odpowiedział Apostołowi: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także Ojca".(J 14, 8-9)
Święty Filip miał ewangelizować w Scytii - a więc w okolicach Donu i Dniepru. Byłby to więc pierwszy Apostoł Słowian. Potem miał przenieść się do Frygii (Mała Azja) i w jej stolicy, Hierapolis, ponieść męczeńską śmierć za panowania Domicjana (81-96) przez ukrzyżowanie, a potem ukamienowanie.
Św. Filip jest patronem Antwerpii oraz pilśniarzy i czapników. W ikonografii przedstawiany jest z krzyżem, z pastorałem, ze zwojem. Czasami trzyma w ręku kamienie - znak męczeństwa. Towarzyszy mu anioł.
++++++++++++
Święty Jakub zwany Młodszym lub Mniejszym (dla odróżnienia od drugiego Apostoła Jakuba, zwanego także Starszym - przy czym starszeństwo oznacza tu kolejność włączenia do grona Apostołów), był synem Kleofasa i Marii (Mk 15, 40), rodzonym bratem św. Judy Tadeusza, krewnym Jezusa Chrystusa. W katalogach Apostołów jest wymieniany na jednym z ostatnich miejsc - co oznacza, że przyłączył się do grona Apostołów najpóźniej.
Po zmartwychwstaniu Jezusa Jakub wyróżniał się wśród Apostołów jako przewodniczący gminy chrześcijańskiej w Jerozolimie. Kiedy św. Piotr został cudownie uwolniony przez anioła z więzienia, każe o tym oznajmić Jakubowi (Dz 12, 17). Na soborze apostolskim św. Jakub zaraz po Piotrze zabrał głos i wpłynął na to, że św. Paweł mógł spokojnie pełnić swoją misję wśród pogan i nie narzucać im przepisów prawa Mojżeszowego (Dz 15, 13-21).
Święty Apostoł zostawił list do wiernych Kościoła narodowości żydowskiej. Napisał go w latach 45-49. Na samym początku zachęca, „aby wierni byli wobec pokus odważni", napomina również, że „wiara bez uczynków jest martwa" (Jk 2, 26).
Jakub jeszcze za życia doznawał wielkiej czci i to nie tylko wśród wyznawców Chrystusa, ale również wśród Żydów.
W 62 roku poniósł śmierć męczeńską przez ukamienowanie.
W ikonografii św. Jakub przedstawiany jest w tunice i płaszczu, z mieczem oraz z księgą. Czasami jako biskup rytu wschodniego. Jego atrybutami są także: halabarda, kamienie, korona w rękach, torba podróżna, zwój. Jest patronem dekarzy.,,
Tygodnik Idziemy
*******†**********
EWANGELIA – komentarze
Filipie, tak długo jestem z wami,
a jeszcze Mnie nie poznałeś?
J 14, 6-14
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do Tomasza:
«Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście».
Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy».
Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca”? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. To Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła!
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię».
Oto słowo Pańskie.
brewiarz.pl/v_24/0605p/czyt.php3
