Nikt i nic nie może nas zwolnić od zaszczytnej i podstawowej kwestii: uczciwego ustosunkowania się do Prawdy.
Dobrze będzie mieć do dyspozycji podręczny zestaw wiarygodnych materiałów odnoszących się do najdoskonalszego aktu kultu Kościoła rzymskokatolickiego, czyli do Mszy Świętej tzw. trydenckiej.
Stopniowe i dokładne wczytywanie się w teksty pozwoli nam pełniej poznać niezgłębione bogactwa Mszy Świętej i lepiej w niej brać udział. Zachęcajmy także życzliwie inne osoby do rzetelnego zapoznawania się z tą szlachetną katolicką tematyką.
Jesteśmy w samym centrum wiary katolickiej lex credendi i jej najpełniejszego wyrazu lex orandi. Sprawy wieczne, a zatem zawsze aktualne.
Najczęściej stosowane nazwy: Missa, Sancta Missa, Msza, Msza Święta, Msza Święta tradycyjna, Msza trydencka, Msza Święta trydencka, Msza Święta Wszechczasów, Msza święta w tradycyjnym (klasycznym) rycie rzymskim, Msza w rycie klasycznym, Msza Święta w rycie klasycznym, tradycyjna Msza łacińska, Msza Święta św. Piusa V, usus antiquior, nadzwyczajna forma (forma extraordinaria) rytu rzymskiego.
Najpierw podręczny zestaw linków do materiałów, które dają nam dostęp do fundamentalnych informacji o Mszy Świętej. Wykaz zawiera pełne informacje – autora, tytuł, miejsce i datę:
Poniżej przytaczam wybrane cytaty z powyżej prezentowanych dokumentów i opracowań (w tej samej kolejności):
„Na mocy treści niniejszego aktu i mocą Naszej Apostolskiej władzy, przyznajemy i uznajemy po wieczne czasy, że dla śpiewania bądź recytowania Mszy świętej w jakimkolwiek kościele, bezwzględnie można posługiwać się tym Mszałem, bez jakichkolwiek skrupułów sumienia lub obawy o narażenie się na karę, sąd lub cenzurę, i że można go swobodnie i zgodnie z prawem używać. Żaden biskup, administrator, kanonik, kapelan lub inny ksiądz diecezjalny, lub zakonnik jakiegokolwiek zgromadzenia, jakkolwiek nie byłby tytułowany, nie może być zobowiązany do odprawiania Mszy świętej w inny sposób, niż przez Nas polecono. Podobnie nakazujemy i oznajmiamy, iż nikt nie może być nakłaniany bądź zmuszany do zmieniania tego Mszału; a niniejsza Konstytucja nigdy nie może być unieważniona lub zmieniona, ale na zawsze pozostanie ważna, i będzie mieć moc prawną” (Św. Pius V, bulla Quo primum tempore).
„Dlatego też błagamy gorąco Waszą Świątobliwość – w chwili, gdy czystość Wiary i jedność Kościoła narażone są przez tak okrutne rozdarcia i rosnące niebezpieczeństwa, które codziennie znajdują odgłos w zasmuconych słowach Ojca nas wszystkich – abyś zechciał nie pozbawiać nas możliwości uciekania się do nieskazitelnego i obfitującego w łaski Mszału św. Piusa V, tak otwarcie sławionego przez Waszą Świątobliwość i tak głęboko ukochanego i otaczanego czcią przez cały świat katolicki” (Kard. Alfredo Ottaviani, Kard. Antonio Bacci, Krótka analiza krytyczna Novus Ordo Missae).
„Podsumowując nasze rozważania, możemy powiedzieć, że teologiczna atrakcyjność Mszy trydenckiej pozostaje w związku z teologiczną niepoprawnością Mszy posoborowej. Z tego powodu katolik przywiązany do tradycji teologicznej powinien w dalszym ciągu – w duchu posłuszeństwa prawowitym przełożonym – wyrażać uprawnione pragnienie i duchową preferencję dla Mszy trydenckiej” (Kard. Alfons Maria Stickler SDB, Teologiczna atrakcyjność Mszy Trydenckiej).
„Art. 1 (…) Jest przeto dozwolone odprawiać Ofiarę Mszy zgodnie z edycją typiczną Mszału Rzymskiego ogłoszoną przez bł. Jana XXIII w 1962 i nigdy nie odwołaną, jako nadzwyczajną formą Liturgii Kościoła. Zasady użycia tego Mszału przedstawione we wcześniejszych dokumentach Quattuor abhinc annis i Ecclesia Dei, zostają zastąpione na następujące:
Art. 2. W Mszach odprawianych bez udziału ludu, każdy ksiądz katolicki obrządku łacińskiego, diecezjalny czy zakonny, może używać Mszału Rzymskiego ogłoszonego przez bł. Jana XXIII w 1962, lub Mszału Rzymskiego ogłoszonego przez Pawła VI w 1970, i może to robić każdego dnia z wyjątkiem Triduum Wielkanocnego. Dla takiego odprawiania, przy użyciu któregokolwiek z Mszałów, ksiądz nie potrzebuje żadnej zgody Stolicy Świętej ani Ordynariusza (…).
Art. 4. W Mszach odprawianych zgodnie z przepisami art. 2 mogą uczestniczyć z własnej woli – zachowując wszystkie normy prawne – wierni, którzy wyrażą taką chęć” (Benedykt XVI, motu proprioSummorum Pontificum).
„Zaraz po Soborze zakładano, że zapotrzebowanie na Mszał z roku 1962 ograniczy się do starszego pokolenia, które w tej formie liturgii wyrosło. W międzyczasie jednak okazało się z całą oczywistością, że młodsze pokolenie też może odkryć tę formę liturgiczną, poczuć jej piękno i odnaleźć w niej ten sposób spotkania z Tajemnicą Najświętszej Eucharystii (…).
To, co poprzednie pokolenia uważały za święte, świętym pozostaje i wielkim także dla nas, przez co nie może być nagle zabronione czy wręcz uważane za szkodliwe. Skłania nas to do tego, byśmy zachowali i chronili bogactwa będące owocem wiary i modlitwy Kościoła, i byśmy dali im odpowiednie dla nich miejsce” (Benedykt XVI, List do Biskupów z okazji publikacji listu apostolskiego motu proprio Summorum Pontificum).
„17. § 1. W podejmowaniu decyzji w poszczególnych przypadkach, proboszcz bądź rektor czy kapłan odpowiedzialny za kościół winni kierować się roztropnością, duszpasterską gorliwością i duchem wielkodusznego otwarcia” (Papieska Komisja Ecclesia Dei, instrukcjaUniversae Ecclesiae).
Jeżeli kiedykolwiek stanęlibyśmy wobec dylematu, w jakiej Mszy uczestniczyć – czy we Mszy Świętej św. Piusa V, czy we Mszy Pawła VI – potraktujmy to jako dylemat pozorny. Msza Święta tradycyjna jest w pełni katolicka i integralnie wyraża, fundamentalną dla katolickiego rozumienia Mszy, teologię Ofiary. Jest wolna od błędu. Zdrowy owoc katolickiej niezmutowanej wiary. Najdoskonalszy akt kultu. Idealna harmonia lex credendi i lex orandi. Katolicka harmonia.
Szerokie upowszechnienie Mszy Świętej św. Piusa V będzie pewną drogą, aby Kościół na nowo zajaśniał blaskiem chwały Bożej i aby na polskiej ziemi, i w polskich sercach, ocalał skarb najdrogocenniejszy: katolicka niezmutowana wiara!
W posłuszeństwie katolickiej Tradycji,
odważne rozpowszechnianie Mszy Świętej tradycyjnej,
która jest najdoskonalszym aktem kultu,
będzie najwspanialszym darem dla Polski
– ku jej odnowie i świętości!
Listę miejsc, w których jest celebrowana Msza Święta trydencka w Polsce znajdziemy:
Także od nas zależy, czy takich miejsc będzie przybywać.
Jedna życzliwa roztropnościowa uwaga końcowa. Jako że przeciwnik lubi mieszać i różnymi sposobami zrażać nas do spraw najświętszych, dobrze będzie skierować reflektory na samą sprawę Mszy Świętej. Dobrze będzie zachować roztropny dystans wobec różnych kontekstów środowiskowych i personalnych, oraz wobec drugorzędnych szczegółów, związanych z tradycyjną Mszą Świętą. Dobrze będzie także zachować roztropny dystans wobec przemądrzałości tych, którzy wymogi antropocentryzmu, samorealizacji i nowości stawiają ponad wierność Prawdzie. Sapienti sat.
Rozdział 11. Jak powinniśmy zawsze postępować naprzód w życiu łaski i jak łatwo możemy to uskutecznić
Rozdział 12. Jak powinniśmy się wystrzegać, abyśmy nie zmazali i nie zbezcześcili łaski grzechami powszednimi
Rozdział 13. O zachowaniu aż do końca łaski poświęcającej
–––––––––––
Uwielbienia łaski Bożej, według Dr. M. J. Scheebena i O. E. Nieremberga T. J. z czwartego wydania niemieckiego wolno przełożył X. J. Tylka. Tarnów. NAKŁADEM TŁUMACZA. Drukiem Józefa Pisza. 1891, str. 707+V. (1) (Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).
Przypisy: (1) Por. 1) Die Herrlichkeiten der göttlichen Gnade. Frei nach P. Eusebius Nieremberg S. J. dargestellt von Dr. Matth. Joseph Scheeben. Neu bearbeitet durch Fr. Albert Maria Weiss O. Pr. Dreizehnte und vierzehnte Auflage 27. – 30. Tausend. Mit einem Anhang über das Verhältnis von Natur und Übernatur. Freiburg im Breisgau [1925]. 2) Sac. Bernardus Jungmann, Institutiones Theologiae dogmaticae specialis.Tractatus de Gratia. 3) O. Marian Morawski SI, Dogmat Łaski. 19 wykładów o porządku nadprzyrodzonym. 4) Ks. Jacek Tylka, Dogmatyka katolicka. (Przyp. red. Ultra montes).
Operi, cui titulus: "Uwielbienia łaski Bożej według Dra M. J. Scheebena i O. E. Nieremberga z 4ego wydania niemieckiego wolno przełożył" approbationem Nostram cum Benedictione Pastorali impertimus.
Nie ma INNEGO sposobu odprawiania Mszy niż Msza Piusa V !!! Rozumiecie to? Przecież to takie proste! A posoborowcy posoborowia przyjęli mszę masona Bugniniego i z wielką zaciekłością ZABRANIAJĄ Mszy Wszechczasów. ------------------------------------- „Na mocy treści niniejszego aktu i mocą Naszej Apostolskiej władzy, przyznajemy i uznajemy po wieczne czasy, że dla śpiewania bądź recytowania Mszy …Więcej
Nie ma INNEGO sposobu odprawiania Mszy niż Msza Piusa V !!! Rozumiecie to? Przecież to takie proste! A posoborowcy posoborowia przyjęli mszę masona Bugniniego i z wielką zaciekłością ZABRANIAJĄ Mszy Wszechczasów. ------------------------------------- „Na mocy treści niniejszego aktu i mocą Naszej Apostolskiej władzy, przyznajemy i uznajemy po wieczne czasy, że dla śpiewania bądź recytowania Mszy świętej w jakimkolwiek kościele, bezwzględnie można posługiwać się tym Mszałem, bez jakichkolwiek skrupułów sumienia lub obawy o narażenie się na karę, sąd lub cenzurę, i że można go swobodnie i zgodnie z prawem używać. Żaden biskup, administrator, kanonik, kapelan lub inny ksiądz diecezjalny, lub zakonnik jakiegokolwiek zgromadzenia, jakkolwiek nie byłby tytułowany, nie może być zobowiązany do odprawiania Mszy świętej w inny sposób, niż przez Nas polecono. Podobnie nakazujemy i oznajmiamy, iż nikt nie może być nakłaniany bądź zmuszany do zmieniania tego Mszału; a niniejsza Konstytucja nigdy nie może być unieważniona lub zmieniona, ale na zawsze pozostanie ważna, i będzie mieć moc prawną” (Św. Pius V, bulla Quo primum tempore).
MATKA BOŻA W QUITO: Popełnione zostaną wszystkie rodzaje zbrodni pociągając za sobą wszelki rodzaj kary: zaraza, głód, konflikty społeczne wewnętrzne i zewnętrzne, apostazja, to wszystko przyczyni się do zatraty licznych dusz. Aby rozproszyć te czarne chmury, przeszkadzające Kościołowi cieszyć się jasnym dniem wolności,wybuchnie straszliwa wojna, w której popłynie krew swoich i obcych, kapłanów …Więcej
MATKA BOŻA W QUITO:
Popełnione zostaną wszystkie rodzaje zbrodni pociągając za sobą wszelki rodzaj kary:
zaraza,
głód,
konflikty społeczne wewnętrzne i zewnętrzne,
apostazja,
to wszystko przyczyni się do zatraty licznych dusz.
Aby rozproszyć te czarne chmury, przeszkadzające Kościołowi cieszyć się jasnym dniem wolności,wybuchnie straszliwa wojna, w której popłynie krew swoich i obcych, kapłanów i zakonników.Noc ta będzie straszna do tego stopnia, że ludzie będą myśleć, iż zło zatryumfowało.
Wtedy wybije Moja godzina:
zdetronizuję pysznego, przeklętego szatana,
zetrę go pod moimi stopami i zrzucę w przepaść piekielną.
W ten sposób Kościół oraz ten kraj uwolniony zostanie na końcu od jego okrutnej tyranii.
MATKA BOŻA W QUITO: Popełnione zostaną wszystkie rodzaje zbrodni pociągając za sobą wszelki rodzaj kary: zaraza, głód, konflikty społeczne wewnętrzne i zewnętrzne, apostazja, to wszystko przyczyni się do zatraty licznych dusz. Aby rozproszyć te czarne chmury, przeszkadzające Kościołowi cieszyć się jasnym dniem wolności,wybuchnie straszliwa wojna, w której popłynie krew swoich i obcych, kapłanów …Więcej
MATKA BOŻA W QUITO:
Popełnione zostaną wszystkie rodzaje zbrodni pociągając za sobą wszelki rodzaj kary:
zaraza,
głód,
konflikty społeczne wewnętrzne i zewnętrzne,
apostazja,
to wszystko przyczyni się do zatraty licznych dusz.
Aby rozproszyć te czarne chmury, przeszkadzające Kościołowi cieszyć się jasnym dniem wolności,wybuchnie straszliwa wojna, w której popłynie krew swoich i obcych, kapłanów i zakonników.Noc ta będzie straszna do tego stopnia, że ludzie będą myśleć, iż zło zatryumfowało.
Wtedy wybije Moja godzina:
zdetronizuję pysznego, przeklętego szatana,
zetrę go pod moimi stopami i zrzucę w przepaść piekielną.
W ten sposób Kościół oraz ten kraj uwolniony zostanie na końcu od jego okrutnej tyranii.
3 więcej komentarzy od Nemo potest duobus dominis servire !
Józef kard. Ratzinger: ...To, co zaszło po Soborze,{...}– w miejsce liturgii będącej owocem ciągłego rozwoju, wstawiono liturgię sfabrykowaną. Odeszło się od żywego procesu przemiany oraz wzrostu i zastąpiono go wytwarzaniem. Nie chciano kontynuować owej wielowiekowej, żywej przemiany i organicznego dojrzewania, natomiast, zupełnie jak przy produkcji przemysłowej, zastąpiono je fabrykatem, …Więcej
Józef kard. Ratzinger:
...To, co zaszło po Soborze,{...}– w miejsce liturgii będącej owocem ciągłego rozwoju, wstawiono liturgię sfabrykowaną.
Odeszło się od żywego procesu przemiany oraz wzrostu i zastąpiono go wytwarzaniem.
Nie chciano kontynuować owej wielowiekowej, żywej przemiany i organicznego dojrzewania, natomiast, zupełnie jak przy produkcji przemysłowej, zastąpiono je fabrykatem, banalnym wytworem chwili...
Józef kard. Ratzinger, wstęp do francuskiego wydania książkiLa Réforme liturgique en question (Ostatnia reforma liturgii, niem. Die Reform der Römischen Liturgie) ks. Klausa Gambera, wyd. Editions Sainte-Madeleine. Le Barroux, 1992.
MATKA BOŻA W QUITO: Popełnione zostaną wszystkie rodzaje zbrodni pociągając za sobą wszelki rodzaj kary: zaraza, głód, konflikty społeczne wewnętrzne i zewnętrzne, apostazja, to wszystko przyczyni się do zatraty licznych dusz. Aby rozproszyć te czarne chmury, przeszkadzające Kościołowi cieszyć się jasnym dniem wolności,wybuchnie straszliwa wojna, w której popłynie krew swoich i obcych, kapłanów …Więcej
MATKA BOŻA W QUITO:
Popełnione zostaną wszystkie rodzaje zbrodni pociągając za sobą wszelki rodzaj kary:
zaraza,
głód,
konflikty społeczne wewnętrzne i zewnętrzne,
apostazja,
to wszystko przyczyni się do zatraty licznych dusz.
Aby rozproszyć te czarne chmury, przeszkadzające Kościołowi cieszyć się jasnym dniem wolności,wybuchnie straszliwa wojna, w której popłynie krew swoich i obcych, kapłanów i zakonników.Noc ta będzie straszna do tego stopnia, że ludzie będą myśleć, iż zło zatryumfowało.
Wtedy wybije Moja godzina:
zdetronizuję pysznego, przeklętego szatana,
zetrę go pod moimi stopami i zrzucę w przepaść piekielną.
W ten sposób Kościół oraz ten kraj uwolniony zostanie na końcu od jego okrutnej tyranii.
Józef kard. Ratzinger: ...To, co zaszło po Soborze,{...}– w miejsce liturgii będącej owocem ciągłego rozwoju, wstawiono liturgię sfabrykowaną. Odeszło się od żywego procesu przemiany oraz wzrostu i zastąpiono go wytwarzaniem. Nie chciano kontynuować owej wielowiekowej, żywej przemiany i organicznego dojrzewania, natomiast, zupełnie jak przy produkcji przemysłowej, zastąpiono je fabrykatem, …Więcej
Józef kard. Ratzinger:
...To, co zaszło po Soborze,{...}– w miejsce liturgii będącej owocem ciągłego rozwoju, wstawiono liturgię sfabrykowaną.
Odeszło się od żywego procesu przemiany oraz wzrostu i zastąpiono go wytwarzaniem.
Nie chciano kontynuować owej wielowiekowej, żywej przemiany i organicznego dojrzewania, natomiast, zupełnie jak przy produkcji przemysłowej, zastąpiono je fabrykatem, banalnym wytworem chwili...
Józef kard. Ratzinger, wstęp do francuskiego wydania książkiLa Réforme liturgique en question (Ostatnia reforma liturgii, niem. Die Reform der Römischen Liturgie) ks. Klausa Gambera, wyd. Editions Sainte-Madeleine. Le Barroux, 1992.
Skoro owocem godnego uczestnictwa w liturgii mszy trydenckiej winno być wzrastanie w cnotach moralnych i prowadzenie prawdziwie chrześcijańskiego życia, to widać, że ty parwusie nigdy tak nie uczestniczyłeś, skoro nadal robisz z użytkowników glorii tv debili, działając pod wieloma nickami, podobno za zgodą i wiedzą Redakcji.
Z jakim uszanowaniem należy słuchac Mszy Świetej i jak grzeszą ci, którzy bez uszanowania jej słuchają. (...) "Dziejopis żydowski Flawiusz Józef pisze o ofiarach żydowskich, że codziennie w świątyni służyło siedemset kapłanów i lewitów, którzy bydlęta zabijali, czyścili, rąbali na kawałki i na ołtarzu palili. Działo się to z takiem uszanowaniem i w takiem milczeniu, jakby tylko jeden kapłan …Więcej
Z jakim uszanowaniem należy słuchac Mszy Świetej i jak grzeszą ci, którzy bez uszanowania jej słuchają.
(...)
"Dziejopis żydowski Flawiusz Józef pisze o ofiarach żydowskich, że codziennie w świątyni służyło siedemset kapłanów i lewitów, którzy bydlęta zabijali, czyścili, rąbali na kawałki i na ołtarzu palili. Działo się to z takiem uszanowaniem i w takiem milczeniu, jakby tylko jeden kapłan był w świątyni. Kiedy więc żydzi takie mieli uszanowanie dla swej ofiary bydlęcej, która figurą tylko była naszej ofiary Mszy św., o ileż więcej powinniśmy czcić i uwielbiać naszą ofiarę Mszy św. i słuchać jej w milczeniu.
Za przykładem kapłanów żydowskich postępowali także pierwsi chrześcianie, o których pisze św. Jan Złotousty (Homilia 3. in II Corinth.): »Wchodząc do kościoła, całowali pokornie próg we drzwiach i takie podczas Mszy św. zachowywali milczenie, jakoby nikogo nie było w kościele.« Święty Jakób apostół to samo nakazuje w swej liturgii temi słowy: »Wszyscy milczeć mają, stać ze drżeniem i w bojaźni i nie myśleć o niczem doczesnem; ponieważ Król nad królami, Pan nasz Jezus Chrystus przybędzie, żeby był zabitym i swoim wiernym był podany na pokarm.« Co też na pilnej miał uwadze św. biskup Marcin, jak czytamy w legendzie o nim; albowiem zwykł był modlić się w kościołach nie siedząc, lecz zawsze klęcząc, lub stojąc, i to z obliczem bladem i zatrwożonem. Gdy go pewnego razu zapytano o przyczynę, odpowiedział: »Azaliż bać się nie mam, kiedy stoję przed Panem i Bogiem moim?« Tą także bojaźnią przejęty mówi Dawid (Psalm 5, 8.): »Wejdę do domu twego: pokłonię się ku kościołowi twemu świętemu w bojaźni twojej.«
Tu słusznie przytoczyć mogę owe słowa, które Bóg z krza ognistego wyrzekł do Mojżesza (Exodus 3, 5.): »Rozzuj bóty z nóg twoich; miejsce bowiem, na którem stoisz, ziemia święta jest.« O wiele świętszy jest każdy kościół, który od biskupa poświęcony został wielu ceremoniami, namaszczeniami i modlitwami i co dzień uświęcony bywa ofiarowaniem Mszy św. Jeżeli Dawid z bojaźnią i z drżeniem wstąpił do domu Bożego, w którym stała arka przymierza, czyliż nie z daleko większą bojaźnią i czcią wstępować mamy my grzesznicy do naszych świętych kościołów, w których przechowuje się najświętszy Sakrament i sprawuje się ofiara Bozka? Dla tego mówi Bóg (Levit. 26, 2.): »Zachowajcie święta moje, a na świątnicę moję strachajcie się. Ja Pan!« Więcej to się rozumie o kościołach naszych, niż o żydowskim przybytku Pańskim; jako też nasze kościoły są właściwiej figurą drabiny Jakubowej i miejsca Bethel, aniżeli nią była świątynia Salomonowa, jak mówi Jakób (Genes. 28, 17.): »O jako to miejsce jest straszne! Nie jest tu inszego nic, jedno Dom Boży, a brama niebieska!«
Przytoczyłem to wszystko dla tego, żeby każdy poznał, jak święte są nasze kościoły i nasze nabożeństwa i z jakiem uszanowaniem wchodzić mamy do nich i modlić się w nich. Ztąd też jasno wynika, jak grzeszą ci, którzy bez należytej czci i pobożności wchodzą do kościoła i tak się tam zachowują, jakby byli w swych domach, albo na ulicy; nie pomni wcale na to, że kościół jest domem Bożym i rzeczywistym mieszkaniem Syna Bożego. Niektórzy nawet tak są zuchwali, że podczas nabożeństwa najszczytniejszego, podczas najświętszej ofiary Mszy św., przy której Aniołowie święci z bojaźni i czci leżą na obliczach swoich, oglądają się lekkomyślnie, ciekawie przypatrują się wszystkim wchodzącym i wychodzącym, myślą o rzeczach światowych i bez skrupułu bawią się byle czem, pustą gawędką i rozmową. O takich katolikach powiada Pan Jezus (Łukasz 19, 46.): »Dom mój dom modlitwy jest. A wyście go uczynili jaskinią zbójców.« O tem mówi Korneliusz a Lapide: »Kościoły chrześciańskie rzeczywistemi są domami Bożemi, ponieważ Pan Jezus w najświętszym Sakramencie mieszka tam prawdziwie i istotnie. A kiedy żydów wypędził z świątyni, o jakże kiedyś ukarze chrześcian, którzy znieważają Jego dom święty rozmową, obracaniem się, bezwstydnem spoglądaniem na niewiasty!«"
Cztery cele Mszy świętej Przez jedną Mszę św. odbiera Pan Bóg większą cześć, aniżeli odbiera w niebie od wszystkich Aniołów i Świętych. o. Marcin z Kochem Pan Bóg przez nic nie może być z większą czcią uwielbianym, jak przez niepokalaną ofiarę Ołtarza. św. Wawrzyniec Justynian Są cztery główne cele Mszy świętej: 1. Pierwszym jest: oddanie Panu i Bogu naszemu tej najwyższej i największej czci, …Więcej
Cztery cele Mszy świętej
Przez jedną Mszę św. odbiera Pan Bóg większą cześć, aniżeli odbiera w niebie od wszystkich Aniołów i Świętych. o. Marcin z Kochem
Pan Bóg przez nic nie może być z większą czcią uwielbianym, jak przez niepokalaną ofiarę Ołtarza. św. Wawrzyniec Justynian
Są cztery główne cele Mszy świętej:
1. Pierwszym jest: oddanie Panu i Bogu naszemu tej najwyższej i największej czci, jaka się Jemu, jako naszemu Stwórcy, jako naszemu Początkowi i naszemu ostatecznemu Celowi i Końcowi od nas należy. Ofiarowanie Mszy św. jest właśnie najlepszym oddaniem tego największemu hołdu Panu i Bogu Naszemu!
2. Drugim celem Mszy św. jest dziękczynienie za wszystkie łaski i dary otrzymane od Pana i Boga naszego; - ofiarowanie Mszy św. jest najmilszą podzięką od nas Panu Bogu złożoną.
3. Trzecim głównym celem Mszy św. jest przebłaganie Pana i Boga naszego za liczne grzechy i winy nasze, jak też i za kary przez nie zasłużone; - i tu znowu nie ma dzielniejszego środka nad ofiarowanie Mszy św., tak za żywych, jak i za umarłych.
4. Czwartym wreszcie celem Mszy św. jest uproszenie, tak sobie, jak i drugim, od Pana Boga łask tak duchownych, jak i doczesnych nam potrzebnych, do czego ofiarowanie Mszy św. jest środkiem najdzielniejszym.
Pamiętaj czytelniku o tym i w praktyce całego życia twego postępuj według tego!
Strona 43.
Rozdział II z powyższego wydania książki z 1998 r: O poczwórnym celu ofiary Mszy św. - strona 25 - 43.
Ponieważ Msza św. jest ze wszystkich czynności najpoważniejszą i najświętszą, więc jasno już z tego samego wynika, że wszyscy są obowiązani podczas niej zachować się z jak największą pobożnością, z jak największym uszanowaniem, skromnością, powagą, zebraniem i skupieniem ducha, a zwłaszcza w milczeniu, i to tym bardziej, jeśli chcą ze Mszy świętej korzyść odnieść.
Na stronie 25/26 w tej książeczce jest umieszczony Dodatek - O Mszy Świętej z ks. Skargi [Kazanie 8]: Ofiara Mszy świętej a język łaciński Spytałby kto: dlaczego Msza Święta nie pospolitym się językiem sprawuje, ale niezrozumiałym łacińskim?Msza Święta i ofiara nie jest dla nauki i ćwiczenia rozumu, na które są kazania, czytania, upominania i katechizmy; ale jest dla pokłonu, który oddajem …Więcej
Na stronie 25/26 w tej książeczce jest umieszczony Dodatek - O Mszy Świętej z ks. Skargi [Kazanie 8]:
Ofiara Mszy świętej a język łaciński
Spytałby kto: dlaczego Msza Święta nie pospolitym się językiem sprawuje, ale niezrozumiałym łacińskim?Msza Święta i ofiara nie jest dla nauki i ćwiczenia rozumu, na które są kazania, czytania, upominania i katechizmy; ale jest dla pokłonu, który oddajem Panu Bogu, wdzięczni będąc dobrodziejstw Jego; jest dla ubłagania gniewu Jego i dla zjednania i uproszenia nowych dobrodziejstw i darów. Z Panem Bogiem samym jest zajęcie, a nie z ludźmi. To wszystko językiem niezrozumiałym odprawiać się może, bo lud patrząc, rozumie, iż kapłan i słudzy kościelni za niego i z nimi Pana Boga chwalą, i od nich Jemu ofiary oddają i Pana Boga przepraszają i błagają.
W Zakonie Mojżeszowym z ustawy Bożej lud nie rozumiał wszystkiego, co kapłani mówią i owszem za zasłoną będąc, widzieć ich nie mogli, jako o Zachariaszu Łukasz św. napisał, i samym Lewitom i mniejszym księżom rozkazano, aby dwornie nie patrzyli, co się w przybytku dzieje, a drugim naczynia obwinione, na które patrzyć nie mogli, do noszenia dawano.
Większa też jest poważność rzeczy Boskich w języku niezrozumiałym, a gdyby się słówka, którymi się ta przedziwna służba odprawia, spospolitowały i po karczmach by, i po dworach, i po żartach i kuglarstwach by latały, byłoby z wielką nieczcią rzeczy Boskich.
Odmienia się też pospolity ludziom język: ledwie nie w każde sto lat, inaczej rzeczy zowią niektóre, a te trzy języki: łaciński, grecki, żydowski (hebrajski) iż na pismach są i swoje gramatyki i Kalepiny mają, nigdy się nie mienią. Myśmy pierwej ze starymi Słowaki, ciało putem zwali, i palec - pestem, i mężczyznę - trokiem, i szatana - wrogiem, teraz tych słów nie słychać, ledwie gdzie między wieśniaki.
Na koniec nie byłaby taka do jedności z narody obcymi przyczyna, gdyby Włoch albo Niemiec, albo Francuz, w Polsce służyć Panu Bogu i ofiarować nie mógł. Teraz i z końca świata każdy kapłan po łacinie się nauczywszy, w Polsce i wszędzie Mszę Świętą mieć może. Wszystek świat chrześcijański z starodawna Mszy Świętej nie odprawuje, jedno kilku języków, albo łacińskim, albo greckim, albo chaldejskim, albo słowiańskim. Nikt od tysiąca lat i dalej swego języka, którym mówi, do Liturgii i Mszy Świętej nie wnosił, jedno ten, z którymi wiarę św. przyjął.Przeto Koncylium Trydenckie tego zakazało, aby Msza Święta językiem pospolitym nie była, stare koło tego zwyczajnie wznawiając.
W posłuszeństwie katolickiej Tradycji, odważne rozpowszechnianie Mszy Świętej tradycyjnej, która jest najdoskonalszym aktem kultu, będzie najwspanialszym darem dla Polski – ku jej odnowie i świętości! Listę miejsc, w których jest celebrowana Msza Święta trydencka w Polsce znajdziemy: TUTAJ → i TUTAJ →Więcej
W posłuszeństwie katolickiej Tradycji,
odważne rozpowszechnianie Mszy Świętej tradycyjnej,
która jest najdoskonalszym aktem kultu,
będzie najwspanialszym darem dla Polski
– ku jej odnowie i świętości!
Listę miejsc, w których jest celebrowana Msza Święta trydencka w Polsce znajdziemy:
