Oktawa Bożego Ciała.
~po Mszy św. odbywają się procesje z Najświętszym Sakramentem wokół Kościoła.~

W czasach powojennych w niektórych regionach Polski Kościół obchodzono dwa razy w ciągu dnia: rano i wieczorem.
W obecnym czasie odbywa się jedna taka procesja.

Ostatniego dnia oktawy, tj. w czwartek, kapłan święci wianki uplecione z ziół i kwiatów.

Wianki robi się zazwyczaj z rozchodnika, rumianku, dzikiej róży, chabrów,
polnych maków, koniczyny, mięty, macierzanki, grzmotnika, kopytnika i jaśminu.

Zatyka się je za obrazami świętych, nad oknami i w stodole.
W polskiej tradycji wierzy się że zarówno poświęcone ziele z wianków jak i brzozowe gałązki które bierzemy z ołtarzy podczas Bożego Ciała mają uchronić przed uderzeniami pioruna, burzą, pożarem, gradobiciem i szkodnikami w polach.

Wianek przechowywany jest przez cały rok, nie wolno go wyrzucić, bo jest poświęcony, po roku można go spalić.
Tradycja ta dziś jest praktykowana w niewielkim stopniu.
Niestety, nasze młode pokolenie raczej nie robi i nie święci wianków w oktawę Bożego Ciała.
Są i tacy, co nawet nie wiedzą, że taki zwyczaj do tej pory się zachował.

Hymny św. Tomasza z Akwinu

W 1264 roku, papież Urban IV ustanowił uroczystość liturgiczną
ku czci Najświętszego Sakramentu - Boże Ciało.

Wtedy właśnie powstało pięć wspaniałych hymnów,
które przyozdobiły liturgię w podobny sposób,
jak pięć sławnych dowodów na istnienie Boga
zdobi dziś koronę filozofii:

Adoro te devote ("Zbliżam sie w pokorze"),
Lauda Sion ("Chwal, Syjonie"),
Pange lingua ("Sław języku"),
Sacris solemniis ("Z dniem świętym")
i Verbum supernum ("Słowo najwyższe").