Anja39 2014-01-21 14:39:41
DOBRZE STEFANKU, JA JUZ SKOPIUJE CALOSC W JEDNYM MIEJSCU NIE MĘCZ SIE WIECE

DOBRZE STEFANKU, JA JUZ SKOPIUJE CALOSC W JEDNYM MIEJSCU NIE MĘCZ SIE WIECEJ

Ks. Tournyol du Clos
Uwolnienie z mocy złego ducha
Imprimatur:
Nr 2160/2010 z dnia 24 sierpnia 2010 r.
bp Jan Zając, wikariusz generalny
ks. Kazimierz Moskała, wicekanclerz
Cenzor:
ks. Stanisław Deszcz CM
Ks. Tournyol du Clos
Uwolnienie
z mocy złego ducha
Praktyczny przewodnik
Tytuł oryginału: Peut-on se libérer des esprits impurs? Un guide pratique vers
la déliverance
przekład: Andrzej Graboń
konsultacja: ks. Grzegorz Jaśkiewicz
© Copyright by Mgr Tournyol du Clos
© Copyright for the Polish edition by Wydawnictwo AA, Kraków 2010
Skład, łamanie, opracowanie graficzne: Wydawnictwo AA
ISBN 978-83-61881-75-9
Wydawnictwo AA s.c.
30-332 Kraków, ul. Swoboda 4
tel. 12 292 04 42, fax 12 292 09 05
e-mail: klub@religijna.pl
www.religijna.pl, www.aa.com.pl
5
Słowo do wydania polskiego
Książka ta nie jest wykładem doktryny Kościoła, ale praktycznym
przewodnikiem i poradnikiem uwalniania, napisanym
z punktu widzenia kogoś, kto jako egzorcysta zajmuje się posługą
uwalniania i dzieli się doświadczeniem nabytym w czasie
długoletniej służby na tym polu. Inne osoby zajmujące się
posługą uwalniania mogą mieć inne przekonania i doświadczenia
dotyczące niektórych szczegółów praktyki, o której
książka traktuje.
Swoistą wartością niniejszego przewodnika jest podkreślenie
roli i odpowiedzialności każdego chrześcijanina za podjęcie
walki z duchami nieczystymi. Znajduje to wyraz w modlitwach
o obronę przed złem i modlitwach o uwolnienie, wśród których
są także egzorcyzmy w formie rozkazującej, które autor poleca
odmawiać każdemu, zalecając dodanie pewnych sformułowań
w przypadku, gdy osobą odmawiającą egzorcyzm jest kapłan.
Zaznacza też jasno, że egzorcyzm liturgiczny zarezerwowany
jest wyłącznie dla egzorcystów mianowanych przez biskupa.
6
Przestroga
To skromne dziełko jest przede wszystkim zbiorem modlitw.
Skuteczność modlitwy zależna jest zasadniczo od czystości serca
i świętości osoby, która się modli. Zasada ta jest tym bardziej
słuszna w dziedzinie uwalniania, w której dręczona przez złego
ducha osoba jest głównym inicjatorem własnego uwolnienia.
Życzeniem autora jest, by uważna i pogłębiona przez medytację
lektura pytań stawianych przed każdą modlitwą, mogła
ukazać czytelnikowi konieczność jego własnego duchowego
wzrostu, opierającego się na zawierzeniu Temu, który pragnie,
w niemożliwy do wyrażenia sposób, miłości i wolności dla
swoich
dzieci.

7
Część pierwsza
Strategia walki duchowej
„W swej Mądrości Bóg uznał, że dobro płynące ze zwycięstwa
nad złem jest lepszym wyjściem niż niedopuszczenie do
zaistnienia zła.”
Święty Augustyn
„Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak
lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie
się jemu! Wiecie, że te same cierpienia ponoszą wasi
bracia na świecie.”
1 P 5, 8-9

9
1. Jakie prawo mają duchy nieczyste1 w stosunku do
człowieka?
Duchy te nie mają żadnego prawa w stosunku do człowieka
stworzonego na obraz i podobieństwo Boże oraz odkupionego
od wpływów złego ducha przez najdroższą Krew Zbawiciela
przelaną na Krzyżu. Człowiek jest własnością Boga, swego
Stwórcy, swego Odkupiciela i swego ostatecznego celu.
2. Jaką władzę mają nad nami duchy nieczyste?
Jest to władza przynależna naturze anielskiej, będącej wyższą
od natury ludzkiej; jednak władza ta jest ograniczona
1 Nowy Testament wspomina 56 razy o złych duchach; 11 razy o złych
aniołach; 62 razy o demonach; o opętanych i zniewolonych 20 razy,
o przeciwniku 4 razy, o Belzebubie 7 razy, o Bestii 37 razy, o diable 34
razy, o Smoku 13 razy, o nieprzyjacielu 19 razy, o zabójcy 1 raz, o ojcu
kłamstwa 1 raz, o księciu demonów czy księciu tego świata 10 razy,
o wężu czy kusicielu 14 razy; o Złym 12 razy, o Szatanie 36 razy.
10
i podporządkowana Bożemu przyzwoleniu. Gdyby było inaczej,
zostalibyśmy przez tą moc rozbici i unicestwieni.
Bóg zezwala duchom nieczystym na kuszenie wszystkich ludzi
i na dręczenie pewnej ich części w szczególny sposób.
3. W jakim celu Bóg udziela demonom takiego
zezwolenia?
Albowiem, w swej nieskończonej mądrości, Bóg postanowił,
by z zaistniałego zła mogło wypływać jeszcze większe dobro.
W ten sposób, pokusa z jaką musi zmierzyć się człowiek,
dostarcza mu okazji do okazania swej miłości wobec Boga i do
wzrastania w Łasce. Diabelskie ataki zmuszają go do tego, aby
w większym stopniu liczył na Pana i aby jednoczył się z Nim
w jeszcze bardziej zażyły sposób w wierze, nadziei i miłości.
Sam grzech każe nam pamiętać o naszej słabości i podtrzymuje
w nas pokorę.
Pokusy i ataki uwidaczniają konieczność podjęcia walki duchowej
w celu osiągnięcia nieba.
11
4. Czy można powiedzieć, że Bóg chce, aby demony
dręczyły ludzi?
Oczywiście, że nie! To ludzie, poprzez swoje grzechy, otwierają
drzwi przed nieczystymi duchami; Bóg stworzył ludzi wolnymi
i szanuje ich wolność nawet kiedy ludzie źle się nią posługują.
5. Jakie grzechy otwierają drzwi przed duchami
nieczystymi?
Grzechy śmiertelne otwierają drzwi przed duchami nieczystymi.
Grzech śmiertelny jest zawsze poważny, gdyż nawet jeden
spośród nich daje Szatanowi prawo do naszej duszy, i to
w wymiarze wieczności, jeśli tylko śmierć zaskoczy nas zanim
będziemy w stanie wyspowiadać się z niego i szczerze żałować.
6. Co nazywamy grzechem ciężkim?
Chodzi o uczynki ciała, o których pisze święty Paweł (Gal
5): nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa,
czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, grzeszna pogoń
za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo,
hulanki i tym podobne.
12
Inaczej mówiąc, są to te wszystkie uczynki, poprzez które
w poważny sposób okazujemy nieposłuszeństwo przykazaniom
Bożym i kościelnym.
7. Czy istnieją grzechy poważniejsze od innych?
Z pewnością. Są to grzechy, które naruszają cześć Boga, jak
na przykład bluźnierstwo, zabobon, przesądy, spirytyzm, magia,
wróżbiarstwo. Tych grzechów Bóg się brzydzi (Pwt 18)2.
Nawet jeden spośród nich może otworzyć drzwi demonowi
i zaoferować mu mieszkanie w człowieku.
8. Czy wszystkie ciężkie grzechy pociągają za sobą
takie same konsekwencje?
Nie! Sporadyczny grzech śmiertelny, który odpokutowujemy
i z którego się spowiadamy nie pozwala demonowi wejść w człowieka
z mocą, poza przypadkami w których chodzi o błędy zasygnalizowane
przy poprzednim pytaniu, a które są szczególnie
ciężkie.
Tym jednak, co daje demonowi prawo do nękania człowieka,
a nawet do wejścia w niego, jest przede wszystkim:
2 Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2111-2116.
13
1. Zatwardziałość w stanie grzechu ciężkiego (trwanie
w grzechu bez spowiedzi i pokuty).
2. Niemożność przebaczenia. Święty Mateusz mówi
nam o słudze „wydanym katom” (Mt 18) za to, że odmówił
przebaczenia, podczas gdy jego pan darował mu
jego dług. Czy katem tym nie jest demon i nieczyste
duchy, których imiona to: uraza, nienawiść, przemoc,
niegodziwość, mściwość, itd.?
3. Komunia eucharystyczna w stanie grzechu ciężkiego3.
9. Czy przez cudze grzechy mogą zostać otwarte
drzwi demowi?
Z pewnością!
1. Jeśli rodzice praktykowali czy praktykują w dalszym
ciągu magię. Jeśli należeli lub w dalszym ciągu należą
do sekt satanistycznych i tajnych stowarzyszeń, takich
jak na przykład masoneria.
3 Czy należy przypominać, że opuszczenie niedzielnej mszy św. z własnej
winy lub przez zaniedbanie jest grzechem ciężkim, który powinien być wyznany
na spowiedzi, by można było ponownie przystąpić do Stołu Pańskiego?
Wiemy dobrze na co narażamy się przystępując do Komunii w stanie
grzechu śmiertelnego (na przykład kiedy nie przystępujemy do spowiedzi
przynajmniej raz w roku)? Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało
[Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije mówi święty Paweł i dorzuca: Dlatego
to właśnie wielu wśród was słabych i chorych i wielu też umarło. Jeżeli zaś sami
siebie osądzimy, nie będziemy sądzeni (1 Kor 11, 29-31).
14
2. Jeśli sięgali po rady jasnowidzów, wróżbiarzy, fetyszerów,
guru czy magów4, bądź kontaktowali się z podejrzanymi
osobami, przyjmowali od nich talizmany, amulety voodoo,
itp. Uzdrawiacze, popisujący się odziedziczonymi
czy nabytymi „darami”, praktykują (czasami nawet bezwiednie)
magię jak prawdziwi czarownicy.
3. Jeśli sami jesteśmy ofiarami zazdrości, urazy czy dobrowolnych
nieczystych pragnień. Należy zauważyć, że
wszystkie niezwalczone złe myśli (także i nasze) noszą
same w sobie straszliwe konsekwencje, tym bardziej, jeśli
o ile towarzyszą im klątwy, bluźnierstwa, czary.
4. Jeśli jesteśmy obiektem rzucania uroku.
10. Czym jest urok?
To umiejętność szkodzenia innym przy pomocy demona dla
osiągnięcia sześciu zasadniczych celów:
1. W celu nawiązania bądź zniszczenia relacji między
dwiema osobami;
2. W celu psychologicznego zatrucia jakiejś osoby poprzez
nagromadzenie i następstwo cierpień (w dziedzinie
zdrowia, uczuć, pracy, zarobków);
4 Na Bliskim Wschodzie osoby takie każą nazywać siebie szejkami, czyli
mędrcami, podczas gdy w rzeczywistości oddają się kultom magicznym.
15
3. W celu jej duchowego spętania (wspólnota, relacje,
małżeństwo, potomstwo, itd.);
4. W celu przysporzenia jej cierpienia czy sprowadzenia
na nią choroby;
5. W celu spowodowania jej śmierci;
6. W celu zawładnięcia nią, aby utraciła nadzieję i zmuszenia
jej do grzechu prowadzącego do wiecznego
potępienia.
11. Czy istnieją inne przyczyny otwarcia się na
działanie demona?
1. Niektóre wydarzenia z życia leżą u źródeł zranień, które
może wykorzystywać nieprzyjaciel, starając się przeniknąć
do człowieka – jest to często jakiś wielki lęk, wielki
ból, wielki szok. Większość duchów, które otwarły
drzwi innym duchom nieczystym wykorzystywało tu
problemy w relacjach pomiędzy dziećmi a rodzicami.
Należy roztoczyć opiekę nad dziećmi, których słabość
nie wzbudza żadnej litości u demonów5.
5 Nie wiemy wystarczająco dużo na temat tego, jakie zranienia mogą mieć
miejsce w przypadku dziecka jeszcze przed jego narodzeniem, zwłaszcza
jeśli nie było ono dzieckiem oczekiwanym, albo jego przyjście na świat
nastąpiło w kontekście śmierci (aborcja, zapłodnienie in vitro).
16
2. Diabelskie sugestie: demon może dokonać wyłomu
w celu wtargnięcia w człowieka poprzez wzbudzanie
myśli o dziedziczeniu jakiejś choroby (na przykład
raka, kłopotów z sercem czy depresji, itd.) od swoich
rodziców. Należy bezwzględnie odrzucić takie sugestie.
12. Co dokładnie oznacza sformułowanie „otworzyć
drzwi duchom nieczystym”?
To udzielenie demonom możliwości dręczenia nas. Ostatecznie
chodzi tu o wyrażenie zgody na zawładnięcie człowiekiem,
zezwolenie demonom na połączenie się z nim, na wniknięcie
w człowieka i zamieszkanie w nim, by mogły doprowadzić do
końca swe niszczycielskie dzieło, dzieło grzechu i potępienia.
13. Dlaczego demonom tak bardzo zależy na
dręczeniu istot ludzkich?
1. Z powodu nienawiści jaką żywią one wobec Boga
i wobec Bożego obrazu, którym jesteśmy jako Boże
stworzenia.
2. Z powodu ich zazdrości wobec ludzi, którzy, zbawieni
przez odkupieńcze Wcielenie Chrystusa (zamysł Bożej
miłości, na który demony nie chciały się zgodzić) są
17
powołani do tego, by w niebie zająć to miejsce, z którego
demony zostały wygnane.
14. W jaki sposób duchy nieczyste mogą dręczyć
ludzi?
1. Mogą nawiedzać miejsca, domy, przedmioty czy
zwierzęta.
2. Mogą nas nękać, czyli atakować nas podczas modlitwy,
zagrażać naszemu zdrowiu, naszym uczuciom, przeszkadzać
w naszej pracy, niszczyć to, co posiadamy.
3. Mogą wywoływać różne obsesje, wzbudzając w nas niekończące
się pokusy czy myśli nie do wytrzymania, od
których nie możemy się wyzwolić.
4. W końcu mogą opętać człowieka, czyli w nim
zamieszkać.
Jezus wypędzał demony jedynie z opętanych. Greckie słowo
„daimonizomai”, które Pismo święte tłumaczy przez „opętany”,
zawiera w sobie w gruncie rzeczy te wszystkie diabelskie sposoby
dręczenia człowieka i mogłoby zostać przetłumaczone przez
„zdemonizowany” bądź „mający demony”.
18
15. Który wymiar człowieka może być opanowany
przez demona?
Przypomnijmy sobie podwójne rozróżnienie świętego Pawła:
– „Człowiek zmysłowy” oraz „człowiek duchowy”
(1 Kor 2, 15);
– „duch wasz, dusza i ciało” (1 Tes 5, 23);
Demony nie mają bezpośredniego dostępu do wyższych
władz duszy (intelektu i woli), dzięki którym człowiek może
zjednoczyć się z Bogiem. Mogą jednak wpływać na nie za pośrednictwem
zmysłowości, oddziałując na pamięć, wyobraźnię,
a przede wszystkim na uczuciowość, do której mogą przenikać,
Człowiek
to
duch
dusza
ciało
intelekt
wola
uczucia
człowiek
zmysłowy
człowiek duchowy
BÓG
ludzka
dusza
ludzkie ciało
19
którą mogą zdeprawować, a nawet opanować w całości, bądź
częściowo. Mogą poza tym zamieszkiwać w ciele człowieka.
Jeśli nawet mogą wywołać one w ludziach (i w ich otoczeniu)
znaczne szkody (wrogość, spory, niezrozumienie, itd.), to
i tak nieczyste duchy nie mają żadnego prawa do Bożych dzieci
i są jedynie niepożądanymi intruzami.
16. Jak uniknąć tych ataków?
Można uniknąć najpoważniejszych diabelskich ataków (nawet
uroku mającego na celu spowodowanie śmierci):
1. Jeśli prowadzimy świadome chrześcijańskie życie bazujące
na: modlitwie serca, uczestnictwie we mszy świętej,
częstym przystępowaniu do sakramentów (przede
wszystkim spowiedzi i Eucharystii) i kierownictwie
duchowym.
2. Jeśli zabezpieczamy się przed demonem mając w nienawiści
grzech i uważając na okazje do jego popełnienia;
jeśli opieramy się pokusie; jeśli unikamy grzechu
śmiertelnego lub czynimy natychmiast po jego popełnieniu
szczerą pokutę.
3. Jeśli praktykujemy walkę duchową.
20
17. Czy człowiek powinien więc walczyć z tymi
duchami?
Nie mamy wyboru. Jeśli nawet „posiadanie duchów nieczystych”
nie jest powodem do wstydu (każdym z nas interesują
się jakieś duchy nieczyste i próbują wywierać wpływ), to przejawem
braku rozwagi czy braku świadomości niebezpieczeństwa
byłoby układanie się z nimi.
Aby zdecydowanie przeciwstawić się pokusom, podstępom
i sztuczkom diabelskim, człowiek musi prowadzić walkę. Narażony
jest on na nieustanne nękanie w sferze myśli, w sferze
woli, emocji, a czasami nawet i w obszarze swojej cielesności.
Nikomu nie wolno zaniedbywać tej praktyki walki, będącej
bezpośrednim starciem, niemalże starciem wręcz, z tym tylko
wyjątkiem, że przeciwnik ma tu naturę duchową.
18. Czy Pismo święte precyzuje naturę tego
nieprzyjaciela?
Święty Paweł pisze na jego temat w swoim Liście do Efezjan:
Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw
Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom
świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła
na wyżynach niebieskich (Ef 6, 12).
21
Święty Ojciec Pio mówił: Gdybyśmy mogli widzieć duchy nieczyste,
które obecne są w przestworzach, światło słoneczne zostałoby
przyćmione.
19. Czy duchy te są zorganizowane?
Z całą pewnością stanowią one doskonale zorganizowaną
i hierarchiczną armię. Posiada ona swój sztab, swoich oficerów,
swoje oddziały, siły specjalne; pamiętać należy także
o szpiegach, tajnych agentach, specjalistach od spraw najtrudniejszych,
aż po demony skierowane do poszczególnych spraw
(demony walczące przeciwko każdemu z nas, demony atakujące
miasta czy państwa, itd.) Piekielne potęgi pozostające pod
władzą „Księcia tego świata” (udzielającego swojej mocy każdemu,
kto mu służy) tworzą królestwo zorganizowane w celu
kontrolowania całej ludzkości i nękania jej w okrutny sposób.
20. Jaką bronią dysponuje człowiek?
Święty Paweł opisuje ją w Drugim Liście do Koryntian:
Chociaż bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki
według ciała, gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała,
lecz posiada moc burzenia, dla Boga twierdz warownych
(2 Kor 10, 3-4).
22
Chodzi więc o broń natury duchowej, ponieważ tak nieprzyjaciel
jak i sama walka są duchowej natury. Jest to przede wszystkim
modlitwa i post.
Pisząc do Efezjan (Ef 6, 11-17), święty Paweł szczegółowo
opisuje tą broń: „Obleczcie, pisze święty Paweł, pełną zbroję
Bożą przywdziewając:
1. Prawdę jako pas
2. Pancerz, którym jest sprawiedliwość (czyli świętość)
3. Gotowość [głoszenia] dobrej nowiny o pokoju na nogi
4. Wiarę jako tarczę
5. Hełm zbawienia (chodzi o uważne kontrolowanie naszych
myśli)
6. Miecz Ducha, to jest słowo Boże”.
21. Dlaczego większość chrześcijan nie angażuje się
w tą walkę?
Po prostu dlatego, że nikt nigdy nie nauczał ich o jej znaczeniu
ani o sposobie jej prowadzenia. Powtarzano im, że powinni
być świadkami Chrystusa. Czy jednak powiedziano im,
że powinni być także wojownikami mierzącymi się z nieprzyjacielem
stosującym różnorodne i rozliczne podstępy? Z tego
właśnie powodu Szatan ma dziś ułatwione zadanie (z pomocą
23
spirytyzmu, okultyzmu, fałszywych religii i sekt), rzucając do
walki wszystkie swoje siły. Jest to dla niego tak proste, jak nigdy
wcześniej w historii ludzkości.
22. Gdzie znajdują się tereny tych działań?
Pola bitwy można sprowadzić do pięciu obszarów:
1. Powrót do prawdy o sobie samym. Chodzi przede
wszystkim o przyznanie, że demony mogły uzyskać korzyść
z popełnionych przeze mnie grzechów, lub grzesznych
okoliczności naszego życia. Takie uznanie pozwala
je przepędzić i zamknąć za nimi drzwi.
2. Bitwa o rodzinę. To najwyższy czas, żeby rodziny nauczyły
się wypędzać diabła ze swoich domów. Najlepszym
punktem wyjścia jest osobiste poświęcenie się
Sercu Jezusa i Sercu Maryi. Kiedy cała rodzina współpracuje
i jednoczy się ze sobą, diabeł zostaje szybko pokonany.
Aby zamknąć przed nim drzwi wystarczyłoby
postarać się kroczyć drogami planu Boga. Chodzi tu
o skromność kobiety, miłość męża do żony na wzór miłości
Chrystusa do Kościoła, posłuszeństwo dzieci.
3. Bitwa o lokalną wspólnotę (parafię). Musimy wiedzieć,
że książę zła został posłany przez Szatana, by nią
zająć się w sposób szczególny. Rozbijać może ją duch
podziału, zazdrości, pychy, itd. Obroną jest dążenie do
24
jedności, wzajemna miłość i przebaczenie. W ten sposób
nakłada się więzy na te duchy ciemności, które zagrażają
naszym parafiom i naszym wspólnotom.
4. Walka o nasz kraj. Któż zabroni nam walczyć z demonami,
których zadaniem jest szkodzenie takiemu czy
innemu krajowi, takiemu czy innemu regionowi? Musimy
ograniczać szkody przez nich wyrządzone, wzywając
na pomoc archanioły opiekujące się całymi krajami.
5. Bitwa o Kościół, atakowany w dzisiejszych czasach
z każdej strony i zdradzany od wewnątrz przez niegodnych
pasterzy. Czy ktoś myśli o tym, by uwolnić
Kościół od demonów, które go oblegają i od ich sług,
„którzy podnieśli swe bezbożne ręce na wszystko, co w nim
najcenniejsze” (Leon XIII)?
Na tych wszystkich obszarach walki duchowej należy błagać
Boga o interwencję świętych Aniołów, gdyż to oni prowadzą tą
walkę. Zwłaszcza w dzisiejszych czasach są oni bohaterami tej
wielkiej batalii, której stawką są nasze dusze, w której naszym
orężem jest Krew Jezusa i Jego niezwyciężone Imię, miłość Maryi
i wsparcie wszystkich świętych oraz dusz przebywających
w czyśćcu.
25
23. Co nazywamy uwolnieniem?
To proces wypędzania demonów. Często żeby skuteczniej je
wyrzucić trzeba wiedzieć w jaki sposób weszły. Z tego powodu
zaczynamy od prośby do Ducha Świętego o wskazanie nam
„punktów zaczepienia”, z których demony skorzystały, by się
do nas „dobrać”, lub „drzwi”, czy „dróg przejścia”, „wyłomów”,
które przez nas samych (albo innych ludzi) zostały otwarte dla
nich w naszym życiu.
Następnie należy starać się je zidentyfikować (duch zwątpienia,
duch urazy, zazdrości, itd.). W końcu należy je wykorzenić
i wyrzucić na zewnątrz.
24. W jaki sposób dowiedzieć się czy potrzebujemy
posługi uwalniania?
Istnieją dwie równie niebezpieczne skrajności, których należy
unikać: dostrzeganie wszędzie demona, a z drugiej strony nie
dostrzeganie go nigdzie.
Obecność jak i natura złych duchów mogą zostać poznane
albo przez bezpośrednie rozeznanie, które jest jednym
z charyzmatów Ducha Świętego (1 Kor 12, 10), albo poprzez
obserwację i wykrycie pewnych objawów bądź dolegliwości wywoływanych
przez duchy nieczyste w odniesieniu do danej osoby
czy jej rodziny.
26
25. Jakie znaki pozwalają nam przypuszczać,
że dana osoba jest ofiarą duchów nieczystych?
Najbardziej oczywiste znaki mogą zostać sprowadzone do
trzech zasadniczych, w zależności od tego czy odnoszą się do:
1. Głowy – ustawiczne lub częste migreny, stany bezsenności,
koszmary, lęki nocne, nadmierne zmęczenie po
obudzeniu, niechęć do czegokolwiek, nieuzasadniony
smutek, stany lękowe, itd.
2. Żołądka – wzdęcia, ociężałość, anoreksja lub bulimia,
bezskuteczne usiłowanie zwracania pokarmów czy
zwracanie pod postacią białej piany.
3. Awersja do sacrum – trudności albo niemożność modlenia
się; zmęczenie, senność, nawracające ziewanie
w czasie modlitwy; odczuwanie przykrości przy znajdowaniu
się w miejscu świętym, omdlenia w takich
miejscach.
26. Czy istnieją inne znaki, które mogą wskazywać
na konieczność wprowadzenia praktyki uwolnienia?
Tak, wtedy gdy musimy zmierzyć się z problemami, które
nas przytłaczają i których kresu nie widać. Te problemy, które
wzajemnie nakładają się na siebie mogą odnosić się do:
27
1. Emocji – niepokój, depresja, złość, nienawiść, lęk, obsesje,
zazdrość, smutek, poczucie izolacji i inne objawy
niepokoju, które nagle się pojawiają i okresowo powtarzają,
a nawet mogą trwać przez dłuższy czas.
2. Ducha – zamęt, brak zdecydowania, utrata pamięci,
wątpliwości, trudności w koncentracji, na przykład
w czasie nauki czy podczas egzaminów.
3. Wysławiania się – bluźnierstwa, nieustanne krytykowanie,
wyśmiewanie, plotkarstwo, gadulstwo, kłamstwa,
niedyskrecja, itd.
4. Szóstego i dziewiątego przykazania (Wj 20, 14 i 17):
Nie będziesz cudzołożył
Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego… – czyli
nieczystość pod każdą postacią, a zwłaszcza ta przeciwna
naturze.
5. Uzależnień – tytoń, alkohol, narkotyki, lekomania.
6. Zdrowia – bardzo często lekarze mają trudności w postawieniu
diagnozy a lekarstwa nie doprowadzają do
poprawy lub wywołują często katastrofalne skutki
uboczne. Należy zauważyć, że wiele chorób jest skutkiem
działania duchów nieczystych, natomiast wszystkie
choroby mogą z ich powodu ulec zaostrzeniu. Dlatego
istnieje bardzo ścisłym związek między uwolnieniem
a uzdrowieniem (Łk 13, 11).
28
7. Pleców – choroby pleców, kręgosłupa są często znakiem
tego, że działa tu duch nieczysty (warto zauważyć,
że 99% czarów ma na celu wywołanie cierpień
i chorób).
8. Wypadków – tych, których następstwo ma często
w sobie coś zadziwiającego.
9. Pracy i źródeł utrzymania – kiedy coś zaczyna szwankować
w tych obszarach.
10. Zaręczyn i ślubów – tych, które nie dochodzą do
skutku.
11. Potomstwa – symptomatyczne są te przypadki, w których
wydaje się, że nie istnieje żadne medyczne wyjaśnienie
faktu braku potomstwa i niemożności posiadania
go6.
6 Uwaga: istnieją tego typu zabiegi, których grzeszny aspekt może skłaniać
do szukania duchów nieczystych jako ich źródła. Kościół potępia także
zapłodnienie metodą in vitro.
29
27. Jakiego rodzaju praktyki leżą u źródła
zniewolenia poprzez rzucenie złego uroku
(maleficium), które musi być pokonane przy pomocy
modlitwy o uwolnienie?
1. Aborcja (sztuczne przerwanie ciąży), której albo sami
się dopuściliśmy, albo doradziliśmy ją komuś innemu,
albo w której braliśmy udział w aktywny sposób.
2. Przynależność do masonerii7.
3. Jakikolwiek kontakt z:
– Sektami – gdy na przykład rodzice należą lub
należeli do masonerii, do ruchu New Age (który
głosi istnienie uniwersalnej religii i uprawia większość
praktyk okultystycznych), itd.
7 Warto tu przypomnieć o Deklaracji Kongregacji Doktryny Wiary na
temat organizacji masońskich, z 26 listopada 1983 r. Głosi ona między
innymi: „Pozostaje jednak niezmieniona negatywna opinia Kościoła
w sprawie stowarzyszeń masońskich, ponieważ ich zasady zawsze były
uważane za niezgodne z nauką Kościoła i dlatego przynależność do nich
pozostaje zakazana. Katolicy, którzy należą do stowarzyszeń masońskich,
są w stanie grzechu ciężkiego i nie mogą przystępować do Komunii
świętej…” Jego Świątobliwość Jan Paweł II zatwierdził niniejszą
Deklarację, uchwaloną na zebraniu plenarnym Kongregacji i nakazał jej
opublikowanie.
Wskazuje się, że chodzi tu o grzech zastrzeżony. Oznacza to, że jedynie
biskup może znieść ekskomunikę nałożoną wskutek przynależności do
masonerii.
30
– Technikami pochodzącymi ze Wschodu, takimi
jak Tai Chi Chuan, Qi-Gong, Reiki, Joga, Hatha-
Joga, Zen, Medytacja Transcendentalna, itd.
– Fałszywymi religiami8 czy filozofiami dalekowschodnimi,
takimi jak te, które leżą u podstaw
sztuk walki. Chrześcijanom, oprócz ryzyka popadnięcia
w synkretyzm, grozi w tym przypadku
także olbrzymie niebezpieczeństwo całkowitego
unicestwienia swojej osobowości, opanowanej
i wykorzystywanej przez duchy nieczyste.
– Praktykami medycznymi pochodzenia dalekowschodniego,
takimi jak akupunktura, moksa9,
chińska dietetyka. Czerpią one bowiem z zasad
taoistycznej magii. Niektóre metody akupunktury
chińskiej opierają się nawet na koncepcjach
8 Wiadomo, że literatura ezoteryczna i przedmioty wywodzące się z fałszywych
religii (statuetki Buddy, afrykańskie maski, różnego rodzaju amulety,
itp.) sprowadzają do domów demony.
9 Moksa – terapia pokrewna akupunkturze oraz akupresurze i zazwyczaj
w praktyce stosowana w połączeniu z nimi. Wiele innych metod również
wykorzystuje tą terapię, którą określa się także mianem przyżegania lub
przypiekania. Egzotyczny termin pochodzi od japońskiej nazwy rośliny
leczniczej mogusa (w wersji zlatynizowanej moxa), będącej odpowiednikiem
bylicy pospolitej (artemisia vulgaris), a wykorzystywanej niezwykle
często podczas zabiegów tego specyficznego ogrzewania punktów akupunkturowych.
Przyżeganie przeprowadza się na tym samym układzie
aktywnych biologicznie punktów, który opracowano dla potrzeb akupunktury
(przyp. tłumacza).
31
astrologicznych, podporządkowujących sobie
ludzkiego ducha.
– Wiedzą okultystyczną:
– Czarną magią, która polega na tym, aby wyrządzać
innym zło przy pomocy demona;
– Białą magią, która polega na przekonywaniu, że
chce się dla kogoś zrobić coś dobrego, na przykład
odwrócić zły los, a jednak zawsze wykorzystuje się
tu ingerencję Szatana;
– Spirytyzmem, który polega na zadawaniu pytań
zmarłym, choć odpowiedzi zawsze udzielają tu
demony;
– Jasnowidzeniem, które stara się odkryć przyszłość,
lub cokolwiek, co jest w jakikolwiek
sposób ukryte – tarot, astrologia, horoskopy, wykorzystywanie
radiestezji do wróżbiarstwa, jak
w przypadku wahadełka10, itd. Wszystkie metody
mające na celu zdobycie wiedzy czy mocy
o charakterze nadprzyrodzonym otwierają drzwi
przed duchami nieczystymi, które mogą w wyniku
tego wyrządzać
szkodę nawet po wielu latach
10 Wyłączyć należy z tego radiestezję fizyczną (leżącą u podstaw geo-biologii),
która odnosi się do różdżki radiestetów i da się wyjaśnić w sposób
naturalny i naukowy.
32
(tak długo, jak drzwi te nie zostaną ponownie
zamknięte)11.
– Wróżbiarstwem, czyli z konsultowaniem się (nawet
w dobrej wierze, przed wieloma laty) z wróżkami,
jasnowidzami, „szejkami”, magami, guru,
fetyszerami i innego rodzaju osobami posługującymi
się magią i czarami.
– Zabobonami, które polegają na wierze w to, że
jesteśmy chronieni przez talizmany czy maskotki,
takie jak żelazna podkowa, błękitne oczy12,
kamienie i innego rodzaju biżuteria, które mają
za zadanie „chronić” ich posiadacza, fałszywe modlitwy
(magiczne formułki), wszystko, co stanowi
poważną zniewagę dla naszego Pana Jezusa Chrystusa,
naszego jedynego Zbawiciela i może promieniować
groźną, negatywną energią.
– Okultystycznymi rytuałami.
11 Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2117.
12 Nazar, zwany też okiem Fatimy to pochodzący z Turcji amulet mający
chronić przed „złym okiem”. Nazwa nazar jest pochodzenia arabskiego
i znaczy tyle co spojrzenie. Nazar wykonuje się najczęściej ze szkła. Ma on
formę błękitnej kropli lub tarczy z namalowanymi koncentrycznie okręgami
na przemian białymi, jasnoniebieskimi i ciemnoniebieskimi. Z tego
względu bywa czasem nazywany „błękitnym okiem” (przyp. tłum.).
33
– Odwiedzaniem złych miejsc, niemych świadków
czarodziejskich praktyk, spirytyzmu czy moralnej
deprawacji.
28. Czy samemu można uwolnić się od duchów
nieczystych?
Z całą pewnością, skoro sam Jezus powiedział: „Tym zaś,
którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe
duchy będą wyrzucać” (Mk 16, 17).
Oto cztery etapy procesu samowyzwolenia:
1. Zidentyfikowanie złych duchów.
2. Wyrzeczenie się ich.
3. Wypędzenie.
4. Zamknięcie drzwi.
29. W jaki sposób można zidentyfikować dręczące
nas złe duchy?
Rozpoczynamy od prośby do Ducha Świętego o oświecenie
nas w celu rozeznania13.
13 Należy wiedzieć, że demon nazywany Belzebubem jest zarazem księciem
magii i księciem niezgody. Kiedy odkryjemy jego obecność dzięki
34
1. Następnie analizujemy objawy złowrogiej obecności
w nas i wokół nas.
2. Poszukujemy drzwi lub przejść, które umożliwiły duchom
wejście.
3. Aby móc namierzyć złe duchy jak najlepiej, określamy je
na podstawie pełnionej przez nie funkcji. Na przykład:
– Duch kłótni, uroku, wróżbiarstwa;
– Duch smutku, depresji, migreny;
– Duch choroby, nieczystości, koszmarów, itd.
30. Na czym polega „wyrzeczenie się”?
To zewnętrzny wyraz wewnętrznej skruchy z powodu obrażenia
Boga w ciężki sposób. Skrucha ta wyraża się poprzez akt
wyrzeczenia się (abjuratio), w Imię Jezusa, popełnionego grzechu,
lub grzechu, którego jesteśmy ofiarą. Akt taki ma na celu
oderwanie się od demonów, które wykorzystały pewne otwarte
rozeznawaniu, możemy odnieść podwójną korzyść:
– Osoba, którą on dręczy, zdając sobie sprawę ze źródła zmian swoich
nastrojów i swoich złych odczuć, będzie łatwiej mogła się przed nimi
bronić, odrzucając tego ducha niezgody;
– Dowiadując się, że osoby, z którymi przebywamy mogą być ofiarami tego
ducha, będziemy robili wszystko, by uniknąć kłótni z nimi i nie potępiać ich.
W obydwu przypadkach, dzięki opanowaniu, tej tak ważnej cnocie, będziemy
mogli uniknąć klasycznej zasadzki ukrywającego się demona,
który chce nas wprowadzić w błąd jeśli chodzi o rozpoznanie naszego
przeciwnika, podczas gdy jest nim właśnie on sam.
35
przejścia, aby uchwycić się nas i wtargnąć do naszego wnętrza,
oraz pozbycie się ich na dobre.
Można wypowiedzieć te same słowa, które nasi rodzice
chrzestni wypowiedzieli podczas naszego chrztu:
W Imię Jezusa wyrzekam się Szatana, jego pokus i jego dzieł
i wiążę się na zawsze z Jezusem Chrystusem.
Zalecane jest, by imiennie wyrzec się różnych duchów, które
zidentyfikowaliśmy i błędów, jakie popełniliśmy.
W jaki sposób wykonać taki akt wyrzeczenia się?
Biorąc do ręki krucyfiks, którym naznaczamy na sobie wielki
znak krzyża mówiąc, a nawet powtarzając wielokrotnie:
„W twoje Imię, Jezu, wyrzekam się grzechu i wszelkiego wpływu
sił zła na mnie, niezależnie od ich pochodzenia. Chcę w sposób
szczególny wyrzec się… ducha wróżbiarstwa, klątwy, magii,
przepowiadania przyszłości, talizmanów, zabobonów, itd. Wyrzekam
się także duchów tych jasnowidzów, z którymi się spotykałem,
lub do których chodzili członkowie moich rodzin”. Wyrzekam się
także wszystkich duchów, które mogły być przyczyną jakiegoś
spętania klątwą (por. pytanie 27).
36
31. Czy akt wyrzeczenia się zła odnosi się jedynie do
popełnionych przez nas błędów?
Nie. Bardzo zalecane jest także wyrzeczenie się duchów, które
przychodzą wraz z pokusami, niezależnie od formy jaką mogą
one przyjąć.
Dlatego w przypadkach szczególnego przygnębienia, zniechęcenia,
lęków, itd. ponowione wyrzeczenie się jest czasami jedyną
terapią, która umożliwi nam postęp w tej sprawie. Można
wówczas powtarzać nie nużąc się tym: W Imię Jezusa wyrzekam
się ducha smutku, zamętu, przygnębienia, itd. w zależności
od rodzaju złego samopoczucia, jakie w danym momencie odczuwamy
i możemy takiemu duchowi nakazywać z mocą, aby
odszedł
pod Krzyż.
32. W jaki sposób odpędzić atakujące nas demony?
1. Należy modlić się całym sercem do naszego Ojca
w Niebie, aby zechciał nas uwolnić od nieczystych duchów.
Należy także prosić Najświętszą Maryję Pannę,
świętych i Aniołów, a w szczególny sposób Świętego
Michała Archanioła, aby pomagali nam w tej walce.
2. Należy pozbyć się wszystkich przedmiotów, które
przyciągają i utrzymują nieczyste duchy w tych
37
miejscach, gdzie przebywamy. Należy spalić, albo
wrzucić do bieżącej wody (wraz z towarzyszącą temu
modlitwą i pokropieniem wodą świeconą zawierającą
przeznaczoną do egzorcyzmów sól) talizmany, amulety,
żelazne podkowy, posążki Buddy, maski czy figurki
obcych bóstw. Także wszystkie przedmioty dane nam
przez złe osoby, lub osoby, co do których mamy wątpliwości,
nawet jeśli chodzi tu o dewocjonalia (obrazki,
figurki, itd.).
3. Należy zerwać wszelkie więzy ze złem, powtarzając
z wiarą: „W Imię Jezusa i na mocy nieskończonych zasług
Krwi przelanej podczas Jego Męki, zrywam wszelkie
ukryte więzy ze złem. Przecinam przede wszystkim te więzy,
których źródłem są porady zasięgane u jasnowidzów,
zabobony, magia, rzucanie uroków, spirytyzm, wszystkie
więzy zła wiążące mnie z konkretnym czarownikiem
[którego należy nazwać po imieniu, jeśli to możliwe]
i ze wszystkimi duchami, które nim kierują”.
4. Należy nakazać demonom, aby odeszły, przemawiając
do nich głośno i nazywając je odpowiednio do ich
funkcji, mówiąc z mocą: „W Imię Jezusa, na mocy przyjętego
przeze mnie chrztu i bierzmowania – duchu uroku
(zazdrości, nieczystości, gniewu, itd.) nakazuję ci, abyś
oddalił się ode mnie (albo od N) i odszedł pod Krzyż.”
38
Albo:
W Imię Jezusa i na mocy przyjętego przez mnie chrztu, niech
zniknie z tego domu wszelki duch nieczysty.
1. Należy powtarzać modlitwę uwolnienia w odniesieniu
do mnie samego lub innych aż do całkowitego
zniknięcia objawów.
2. Należy często korzystać z sakramentaliów, takich jak
poświęcona przez kapłana14 i błogosławieństwo Kościoła,
przeznaczona do egzorcyzmowania sól, woda, oleje,
świece i kadzidło.
33. Na końcu należy zamknąć drzwi. Jak to uczynić?
Opieczętowując je Krwią Jezusa. Można przy tym powiedzieć
po prostu:
Zanurzam się w najdroższej Krwi naszego Pana Jezusa
Chrystusa.
Krwią Jezusa pieczętuję wszystkie miejsca w moim ciele, poprzez
które duchy nieczyste weszły, lub starają się to uczynić.
Niech spłynie na mnie, Panie, Twoja najdroższa Krew, niech
oczyści mnie z całego zła i z każdego śladu grzechu.
14 Może to uczynić każdy kapłan bez żadnego szczególnego zezwolenia.
39
34. W jaki sposób wyleczyć zranienia czy traumy, które
umożliwiły demonowi uzyskanie nade mną władzy?
1. Powtarzając na przykład: Sercu Jezusa powierzam te
wszystkie zranienia, wszystkie lęki, wszystkie wyrzuty, itd.
będące źródłem traumy (psychicznej albo fizycznej),
która umożliwiła nieprzyjacielowi wtargnięcie we mnie
i związanie mnie.
2. Odmawiając z wiarą modlitwy o uzdrowienie wewnętrzne.
3. Modląc się za naszych rodziców i naszych przodków,
którzy mogą potrzebować Bożego przebaczenia15.
35. Czy można uzyskać uwolnienie dla kogoś innego?
Oczywiście, można w ten sam sposób uwalniać tych, których
kochamy, pod warunkiem jednak, że są oni do tego dysponowani,
to znaczy starają się żyć dobrze, po chrześcijańsku, regularnie
się spowiadają i przyjmują Komunię świętą w stanie łaski.
15 Por. Modlitwa o uzdrowienie drzewa genealogicznego w II części Aneksu.
40
36. Czy istnieją konkretne przyczyny, które mogą
zablokować, albo nawet uniemożliwić uwolnienie?
– Odmowa udzielenia przebaczenia komuś, kto nas
skrzywdził;
– Niewystarczający żal za grzechy;
– Brak głębokiego nawrócenia;
– Niewyznany grzech ciężki (sztuczne przerwanie
ciąży, cudzołóstwo, itd.)
– Zapomnienie w swym sercu i wobec Boga o dziecku,
które nie mogło się narodzić (aborcja, albo
poronienie).
37. Czy istnieje jakiś inny sposób uwolnienia jeśli
ataki trwają nadal lub wzmagają się w nietypowy
sposób?
Można wtedy zwrócić się do kapłana, który posłuży się egzorcyzmami
Kościoła w celu zdestabilizowania, odkrycia, wykorzenienia
i wypędzenia duchów nieczystych. Będzie on mógł
posłużyć się innymi modlitwami i jeszcze raz sięgnąć po środki
wskazane wyżej, jak choćby wezwania: „W Imię Jezusa zrywam,
przecinam, usuwam i powierzam wszystko Jego Najświętszemu
Sercu; nakazuję, by zniszczone zostało wszelkie dzieło złego,
41
itd.”. Jednak dokonując tego mocą sakramentu kapłaństwa, będzie
mógł dodać:
„Czynię to na mocy mojej kapłańskiej władzy, posługując się
tymi dłońmi, które codziennie dotykają Najświętszego Ciała naszego
Pana Jezusa Chrystusa”.
38. Czy wszyscy kapłani mogą pełnić posługę
uwalniania?
Jeśli wszyscy ochrzczeni mogą nakazywać duchom nieczystym,
aby odeszły, to tym bardziej mogą to czynić kapłani. Poza
tym do ich obowiązków należy modlić się za owczarnię, która
została im powierzona, bronić jej, odpędzać od niej złodziei –
wilki, leczyć ją z jej chorób i zranień.
Stawianie sobie takiego pytania wynika w gruncie rzeczy
z żałosnej niewiedzy na temat powołania kapłańskiego. Czy
kapłan nie jest powołany przez Boga po to, aby zbawiać dusze
podążając drogą Chrystusa i naśladując Chrystusa, który
przyszedł po to, jak mówi święty Jan, „aby zniszczyć dzieła
diabła” (1 J 3, 8) i wyzwolić człowieka z niewoli Szatana? Oto
dlaczego najważniejsza władza i zadanie, które Jezus powierza
swoim Apostołom (władza wypędzania demonów) jest także
obowiązkiem dla ich następców (Mt 10, 1).
42
39. Czy wszyscy kapłani powinni sprawować posługę
uwalniania?
Odpowiedź jest oczywista, gdyż chodzi w tym przypadku
o posługę wynikającą ze współczucia wobec tak wielu owiec,
które cierpią z powodu zła wyrządzanego przez diabła, a modlitwa
mogłaby je uwolnić, zanim jeszcze ich cierpienia pogłębią
się w dramatyczny, a czasami nieodwracalny sposób.
Czy mamy zamykać oczy i serca wobec ogromu zniszczeń, jakich
w dzisiejszym społeczeństwie dokonują wróżbici, czarownicy,
słudzy Diabła i twierdzić, że nie mamy prawa do modlitwy
za kogoś bez wyraźnego pozwolenia? Czy pasterze, którzy w ten
sposób postępują nie narażają się na niebezpieczeństwo, że pewnego
dnia usłyszą przez Bożym Sądem oskarżenie o grzech „nie
udzielenia pomocy osobie będącej w niebezpieczeństwie”?
Jaki odzew znajdują w kapłanach płomienne słowa świętego
Pawła skierowane do Koryntian: „Miłość Chrystusa przynagla
nas!” (2 Kor 5, 14)?
40. Jaki jest związek uwalniania z posługą
egzorcysty?
Papież Jan Paweł II prosił, aby każdy biskup w swojej diecezji
mianował egzorcystę w celu pełnienia tej specyficznej posługi,
która polega na wypędzaniu, mocą władzy przekazanej
43
Kościołowi, demonów z osób opętanych. Funkcja ta wymaga
więc specjalnego upoważnienia.
Jednak do praktykowania egzorcyzmu prywatnego (który nie
angażuje powagi Kościoła) nie jest w zasadzie potrzebne żadne
specjalne pozwolenie16.
Dlatego każdy kapłan może sprawować tą posługę wynikającą
z miłości, a polegającą na:
– Modlitwie o wyzwolenie (zerwanie nałożonych
więzów);
– Modlitwie o uwolnienie (egzorcyzmowanie
demonów);
– Modlitwie o uzdrowienie wewnętrzne (ze zranień
o charakterze psychicznym);
– Wysłuchiwanie i towarzyszenie duchowe.
Wszystko po to, aby wyrzucić demona, pokonać jego moc
i ulżyć człowiekowi w różnorodnych udręczeniach, którymi nękają
go duchy nieczyste. Aby całkowicie go wyzwolić i umożliwić
mu głoszenie chwały Stwórcy we wszystkich przejawach
jego życia.
16 Zagadnienie to poruszane jest w mojej książce Le combat avancé de l’Eglise,
Editions de l’Archistratège 2004.
44
41. Dlaczego tak wiele osób cierpi z powodu
diabelskich ataków?
Kiedy widzimy niezliczone szkody wyrządzone naszym rodzinom
przez sekty, jasnowidzów, wróżbitów i różnorakie zabobony,
można rzeczywiście zadawać sobie pytanie, kto za to
odpowiada. Wina leży przede wszystkim w braku katechetycznej
formacji wiernych, a w tym szczególnym punkcie, w braku
wiedzy duszpasterzy, których milczenie w tej materii z pewnością
obciąża ich winą.
Należy dodać, że w naszych czasach jest o wiele więcej, niż
można byłoby sądzić, takich osób, które są maltretowane przez
demona z powodu ich miłości do Boga. Ataki na nich mogą czasami
przybierać taka formę, że jedynie łaska egzorcyzmu może pozwolić
im na odzyskanie sił i dalsze podjęcie swego krzyża (jasne
jest, że nie chodzi w tym przypadku o egzorcyzm liturgiczny).
42. Czy współpraca ofiary ataku demona jest
konieczna dla uwolnienia?
Nie tylko jest konieczna, jest wręcz nieodzowna!
Taka współpraca polega przede wszystkim na:
1. Autentycznym nawróceniu serca, któremu towarzyszy
postawa pokory, otwarcia i ufności w stosunku do
45
przewodnika duchowego i/lub kapłana, który pomaga
temu człowiekowi w uwolnieniu.
2. Powrocie do poważnej i wytrwałej praktyki religijnej,
wraz codziennym uczestniczeniem we mszy świętej, jeśli
to tylko możliwe.
3. Głębokim obrzydzeniu do zniewagi uczynionej
Bogu. Uwaga! Nie należy traktować takiego aktu jako
środka do pozbycia się problemów. Tylko bowiem
prawdziwa skrucha odbiera duchom nieczystym „ich
prawo” do pozostania w człowieku.
4. Sakramentalnej spowiedzi. Należy wyspowiadać się nie
tylko ze swoich grzechów, ale także z poważnych błędów,
z których aż do tej pory nie musieliśmy zdawać sobie sprawy.
Obraziliśmy bowiem Boga w ciężki sposób przede
wszystkim wtedy, gdy odwiedziliśmy jakiegoś czarownika
(jasnowidza, wróżbitę) i staraliśmy się poznać przyszłość
w jakikolwiek sposób, umieszczaliśmy w naszym domu
talizmany czy nosiliśmy amulety. Podobnie jak w przypadkach
cudzołóstwa, aborcji czy bluźnierstwa, musimy
pamiętać, że mamy tu do czynienia z grzechem ciężkim.
W takim przypadku każdy grzech czy błąd, którego nie
żałowaliśmy czy z którego nie wyspowiadaliśmy się, daje
demonowi „prawo” do pozostania17.
17 Doświadczenie wskazuje, że wyznanie swoich pokus odpędza duchy
nieczyste równie skutecznie jak modlitwa o uwolnienie, albowiem nie
46
5. Przebaczeniu udzielonym tym wszystkim, którzy nas
krzywdzą, albo skrzywdzili nas w przeszłości.
6. Modlitwie do Boga o to, aby zechciał nas wyzwolić.
Szczególnie istotna jest tu codzienna modlitwa
różańcowa.
7. Zawierzeniu Bożej woli. Trzeba wiedzieć, że Pan pragnie
naszego uwolnienia jeszcze bardziej niż my sami.
Jeśli ono się opóźnia, to widocznie są po temu ważne
powody.
8. Odwadze i determinacji w prowadzeniu walki duchowej
poprzez częste wzywanie Imienia Jezusa w celu
oddalenia atakujących nas złych duchów oraz wezwanie
mocy Jego Krwi, byśmy mogli zostać uzdrowieni
z naszych zranień. Powinniśmy mieć upodobanie
w niestrudzonym powtarzaniu tej potężnej inwokacji:
„Panie, niech Twoja Krew spłynie na moją duszę, aby ją
wzmocnić i wyzwolić, na tych wszystkich, którzy dopuszczają
się zła, aby udaremnić ich wysiłki i ich nawrócić,
oraz na demona, aby go powalić.”
znoszą one, kiedy ich podstępy są odkrywane i ujawniane dzięki pokorze
penitenta.
47
43. Czy uwolnienie zależy od konkretnych modlitw?
Wiara, że modlitwy mogą same z siebie być silniejsze czy
słabsze jest typem rozumowania zabobonnego.
Tym, co przeszkadza Panu w napełnieniu nas łaską, której
pełne jest Jego Serce, jest ciasnota naszego serca. Trzeba wiedzieć,
ze funkcją modlitwy nie jest zadanie Panu gwałtu w celu
otrzymania tego, czego sami potrzebujemy – On sam bowiem
wie o tym najlepiej! – ale otwarcie naszego serca, przemienienie
go i uczynienie dyspozycyjnym na przyjęcie łask, których od
zawsze Pan chce nam udzielić.
44. „Ile czasu powinienem się modlić, żeby zostać
uwolniony?”
Takie pytanie całkowicie zbija z tropu i wskazuje, że niczego
nie zrozumieliśmy.
Modlitwa – wołanie duszy do naszego Ojca w niebie, jest
niczym miłość, która zna tylko jedno słowo – kocham! – i nie
męczy się nigdy jego powtarzaniem, a nieustannie wypowiadając
je na nowo, tak naprawdę nigdy go nie powtarza.
48
45. Jak zachowywać się po uwolnieniu?
Dzięki Ewangelii wiemy, że demon nie porzuca nigdy swej
ofiary nie starając się potem wrócić z wieloma innymi duchami,
jeszcze bardziej złośliwymi od niego. Należy więc:
1. Trzymać drzwi zamknięte, nie zgadzając się już więcej
na popadnięcie w grzech;
2. Nieustannie uważać na nieostrożne i lekkomyślne postępowanie,
które mogłoby mieć fatalne następstwa;
3. Starać się, aby nasz dom (nasza dusza) był zawsze wypełniony
obecnością Pana i Jego Najświętszej Matki.
Jest rzeczą jasną, że jeśli tylko Jezus i Maryja będą
zajmować w naszym sercu i naszym życiu to miejsce,
jakie im się należy, to demony nigdy nie będą mogły
mieć do nas dostępu.
46. Jak trwać w zażyłości z Panem?
1. Praktykować przebywanie w Bożej obecności. Umiłować
milczenie i często wchodzić w głąb siebie samego,
aby odnaleźć tam Jezusa. Mówić Mu, że Go kochamy
i że chcemy kochać Go jeszcze bardziej.
2. Szczególnie starannie podchodzić do dziękczynienia po
Komunii świętej.
49
3. Przy modlitwie porannej przypomnieć sobie o konkretnym
postanowieniu podjętym podczas ostatniej
spowiedzi. Modlić się przed posiłkami i po nich. Podczas
modlitwy wieczornej nie zapominać o rachunku
sumienia.
4. Upodobać sobie modlitwę jako sposób uwielbienia
Boga i dziękowania Mu (na przykład przy pomocy Psalmów),
a nie tylko serię skierowanych do Niego próśb.
5. Odnajdować Boga codziennie podczas medytacji
Jego Słowa w Piśmie świętym (Starego i Nowego
Testamentu).
5. Spotykać się z Nim często w Najświętszym Sakramencie
ołtarza, zwłaszcza w czasie wystawienia i adoracji.
7. Odważnie akceptować codzienne krzyże. Trzeba bowiem
wiedzieć, że kiedy Jezus naprawdę staje się nam
bliski, to czyni tak po to, byśmy dostąpili zaszczytu zbawiania
dusz wraz z Nim i tak jak On, czyli przez Krzyż.
47. Czy są jeszcze jakieś dodatkowe praktyczne rady
pomocne w odpieraniu ataków duchów nieczystych?
1. Kochać mocno Najświętszą Dziewicę i okazywać jej to
poprzez odmawianie Różańca i rozważanie tajemnic radosnych,
bolesnych, światła i chwalebnych.
50
2. Często przypominać sobie o swoim Aniele Stróżu
i o świętym, którego imię nosimy. Nie zapominać o świętym
Michale, pogromcy diabła, oraz o świętym Józefie,
który nazywany jest „postrachem duchów piekielnych”.
3. Dokształcać się w wiedzy religijnej. Nasza wiara jest niczym
płomień, który oświetla i ogrzewa. Jednak jeśli jej
nie umacniamy, to, podobnie jak nie podsycany ogień,
gaśnie i nie pełni swojej funkcji.
4. Nie pozwalać nikomu i pod żadnym pozorem na
nakładanie rąk na głowę: Obawiam się jedynie, mówi
Szatan, konsekrowanych dłoni kapłanów.
5. Zalecenie ważne szczególnie dla kobiet – być zawsze
ubraną odpowiednio, skromnie i przyzwoicie. Kobiety,
które coraz więcej odsłaniają, aby podążać za modą, powinny
wiedzieć, że demony, wykorzystując spojrzenia,
które one swym ubiorem prowokują, wiążą się z nimi
w równie okrutny sposób jak demony zazdrości, złego
spojrzenia czy klątwy (patrz pytanie nr 9, punkt 3).
6. Pułapką, której należy absolutnie unikać jest nieustanne
przyjmowanie postawy negatywnej czy krytycznej.
Jest to objawem znaczącego wpływyu demonicznego.
Należy unikać wszelkiej fiksacji tego typu i starać się,
by zawsze widzieć dobrą stronę wszystkiego, być konstruktywnym
i żyć w wielkiej ufności Bogu.
7. Porzucić swój egoizm i praktykować uczynki miłosierdzia.
51
8. Robić wszystko z miłością, czyli we wszystko, co robimy
wkładać tak wiele miłości, jak to tylko możliwe.
Miłość (która polega na tym, że Boga kochamy ponad
wszystko, a bliźniego jak siebie samego), zawsze wyprowadza
demona z równowagi. Umiejętność kochania
tak, jak tego chce Bóg, wywiera na moce ciemności
presję nie do wytrzymania.
9. Praktyczny przykład: pewna dziewczyna, której uwalnianie
stanęło w martwym punkcie, doznała wyzwolenia
w dniu, kiedy powiedziała Jezusowi: Nie moja, lecz
Twoja wola, Panie.
48. Czy pozostaje jakieś miejsce na obawy?
Nie! Po co się bać, skoro uczestniczymy w walce, która jest
z góry wygrana? Poprzez swoją śmierć na Krzyżu Jezus pokonał
demona, a Najświętsza Panna zmiażdżyła mu głowę swoją
dziewiczą stopą.
Jedyną obawą jaka powinna być w nas obecna jest obawa
przed grzechem, ponieważ daje on duchom nieczystym
władzę nad nami!
Skoro należymy do Jezusa, który odkupił nas swoją Krwią,
to każdy chrześcijanin ma prawo przynależeć do Bożej rodziny.
Chrześcijanin bez żadnego lęku i bez obawy, że zostanie
odrzucony, sam, w Imię samego Jezusa i z całą mocą powinien
52
odrzucić tego, który jest tylko kłamcą, zwodzicielem, uzurpatorem,
intruzem i złodziejem.
Jezus przyszedł po to aby zniszczyć dzieła diabła (1 J 3, 8).
Teraz do Kościoła należy wypełnianie tego dzieła poprzez
uwalnianie jego dzieci od ich niewidzialnych wrogów.
49. Z jakim nastawieniem kapłani i wierni powinni
przystępować do tej walki?
– Z wielkim współczuciem dla ludzi;
– Z wielką gorliwością działania dla chwały Bożej;
– Z wielką ufnością wobec Maryi.
50. Czy niewysłowione cierpienia spowodowane
obecnie przez działania Złego mają szczególny
charakter?
Bóg potrzebuje mężczyzn i kobiet, którzy zgodzą się nieść
brzemię wielkiego ucisku w naszej epoce, „opłukać swe szaty,
i w krwi Baranka je wybielić” (Ap 7, 14), dla oczyszczenia
Kościoła i dla przyśpieszenia nadejścia chwalebnego Królestwa
Jezusa w świecie, przez nadchodzące zwycięstwo Niepokalanego
Serca Maryi.
53
Nie sądźcie, że źli są na tym świecie niepotrzebnie i że Bóg
nic dobrego dzięki nim nie czyni. Każdy człowiek zły żyje albo
po to, by mógł się poprawić, albo po to, żeby człowiek dobry
mógł być przez niego doświadczany. Nie nienawidźmy złych
ludzi i powtarzajmy za Jezusem: „Ojcze, wybacz im, bo nie wiedzą,
co czynią”.
Święty Augustyn
Objaśnienia do Psalmów (54, 4)
54
55
Część druga
Modlitwy obrony przed złym
„Uczyń mnie godnym wychwalania Ciebie, Najświętsza Panno!
Daj mi siłę do zwalczania twoich nieprzyjaciół.”
56
57
1. Sekwencja do Ducha Świętego
Ten hymn liturgiczny jest w szczególnym orężem przeciwko
demonowi wywołującemu bóle głowy, zmęczenie (nie posiadające
żadnej wyraźnej przyczyny) i senność podczas modlitwy. Jest także
środkiem przeciwko demonowi wywołującemu zdenerwowanie,
pobudzającemu do złości i prowokującemu kłótnie. Nie znoszą go
także duchy wzywane podczas rzucania klątw.
Veni Sancte Spiritus,
Et emitte caelitus
Lucis tuae radium
Przybądź, Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty,
Światła Twego strumień.
Veni pater pauperum,
Veni dator munerum,
Veni lumen cordium.
Przyjdź, Ojcze ubogich,
Dawco darów mnogich,
Przyjdź, światłości sumień!
Consolator optime,
Dulcis hospes animae,
Dulce refrigerium.
O najmilszy z Gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.
58
In labore requies,
In aestu temperies,
In fletu solatium.
W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.
O lux beatissima,
Reple cordis intima
Tuorum fidelium.
Światłości najświętsza!
Serc wierzących wnętrza
Poddaj swej potędze!
Sine tuo numine,
Nihil est in homine,
Nihil est innoxium.
Bez Twojego tchnienia
Cóż …