Życie ziemskie, które jest niepowtarzalne, ma niebywałe znaczenie, ma głęboki sens - jest czasem przygotowania się. do spotkania z Jezusem twarzą w twarz, wtedy, gdy przyjdzie, by przeprowadzić nas przez próg śmierci do nowego, niekończącego się, wiecznego życia.
To, że Jezus przyjdzie, jest pewne. To, że przygotował nam miejsce obok siebie w Królestwie Niebieskim, też, ponieważ obiecał: "W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wani powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem" (J 14, 2-3). Niepewna jest tylko moja odpowiedź, to, czy zechcę tę obietnicę przyjąć...
Bóg w swojej wielkiej miłości pozwala człowiekowi wybrać, zdecydować: "Kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. [Zachęca] Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo" (Pwt30, 19). Można wybrać to, co się chce: drogę Jezusa albo swoją własną drogę, którą często proponuje świat. Trzeba tylko pamiętać o konsekwencjach tego wyboru. Nie da się dojść do innego celu, niż dana droga prowadzi. Jeśli wybiera się drogę do Niego, to ona do Niego prowadzi, jeśli wybiera się inną drogę - to się Go nie spotka. Można wybrać dobrze i można wybrać źle. Bóg w swym wielkim i bezgranicznym miłosierdziu, dopóki wędrujemy, pozwala nam często zawrócić, rozpocząć na nowo. Uzdrawia rany, których doświadczyliśmy. A gdzie wzmogło się zło, rozlewa swoją łaskę. Zawsze daje szansę - dopóki się jeszcze na ziemi wędruje. Za progiem śmierci nie ma już zawrotu...