"Omni die dic Mariae..."
w przekładzie Stanisława Grochowskiego
Duszo moja, rzecz to twoja,
Co dzień Maryję sławić.
W jej dniach świętych, w sprawach wziętych
Nabożeństwem się bawić.
Myśląc o niej dziwuj się jej
Tak wysokiej zacności, Zów ją wielką Rodzicielką I dziewicą z czystości. Czyń uczciwość, by grzech i złość Z ciężarem ich znieść chciała. Weźmi onę za patronę, By cię z grzechów wyrwała. Ta dziewica nam użycza Z nieba dobra wiecznego. Z tą królową wziął świat nową Światłość daru boskiego. Usta moje, szczęsne boje Tej matki sławcie pieniem, Iż przez męstwo z nas przekleństwo Zniosła dziwnem rodzeniem. Nie utajcie, wysławiajcie Wszego świata królową. Tej fortuny cnej patrony, Sławcie uczciwą mową. I wy, moje zmysły, swoje Głosy w niebo podajcie, Pamięć onej tak wsławionej Świętej Panny wznawiajcie. Lecz od prawdy kto tak hardy Lub szczęśliwy swą mową, By słodkiemi hymny swemi Zrównał z tą białą głową. Cześć wydajmy i stąd chwalmy, Że panna Boga rodzi. Zgoła błądzi, kto tak sądzi, …Więcej