Człowiek oprócz głodu fizycznego nosi w sobie inny głód, taki głód, którego nie można zaspokoić zwykłym chlebem. Jest to głód życia, głód miłości, głód wieczności. Zaś znak manny - podobnie jak całe doświadczenie wyjścia [z Egiptu] - zawierał w sobie także ten wymiar: był zapowiedzią pokarmu zaspokajającego ten głęboki głód, który jest w człowieku. Jezus daje nam ten pokarm, a wręcz to On sam jest chlebem żywym, który daje życie światu (por. J 6,51). Nie jest to zwykły pokarm, którym można by nasycić nasze ciała, jak manna; Ciało Chrystusa jest chlebem czasów ostatecznych, który może dać życie i to życie wieczne, ponieważ istotą tego chleba jest miłość.

W Eucharystii przekazywana jest miłość Boga wobec nas: miłość tak wielka, że karmi On nas samym sobą; miłość bezinteresowna, zawsze do dyspozycji każdej osoby głodnej i potrzebującej odrodzenia swych sił.
ekai.pl/…/papiez-w-boze-c…

I pomyśleć,że nadal nie dowierzamy tej wielkiej miłości która zeszła tak nisko by dać się nam poznać a mimo to tak niewiele wzajemności otrzymała.Przyznanie się bowiem do tej miłości często naraża na utratę sympatii świata,takie są realne koszta.
Miłość złączona jest z ofiarą,dlatego wybierając tę drogę wzywamy pomocy Maryi by Pełna Łaski prowadziła nas bezpiecznie do celu,w Jej ręce z całym zaufaniem swe życie składamy.