Radek33
18865

Miłujcie waszych nieprzyjaciół-św.Urszula Ledóchowska

"Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają. (...) czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. (...) Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny". Łk 6,27b-28.35b.36
Ideał miłości bliźniego!
A my? (...) Czy uważamy, że (...) nie potrzebujemy się stosować do nauki Chrystusa, odnoszącej się do nieprzyjaciół? I dlatego w małych doznanych przykrościach ze spokojnym sumieniem oddajemy pięknym za nadobne? Jak źle w takim razie tłumaczymy sobie słowa Ewangelii, takie jasne: kochać, dobrze czynić tym, dla których mniej czujemy sympatii...
Jezu mój, (...) pragniesz być kochany przez ludzi i dlatego też dajesz im miłość nieskończoną, Boską, choć wiesz, że oni obojętnością, chłodem, a nawet nienawiścią płacić Ci będą. Jezu, ja też powinnam tę naukę wykonać względem (...) tych wszystkich, którzy mnie otaczają. A jak to czynię? Czy nie muszę raczej przyznać się, że inaczej dbam o siebie, inaczej myślę o sobie, inaczej wymagam od siebie, a inaczej od innych? (...)
Jezu, naucz mnie przynajmniej nie wymagać większych względów dla siebie niż dla innych!
Chrystus każe kochać tych, co nas nienawidzą, tych, co nas przeklinają... Zdarzyć się mogą w naszym życiu małe braki miłości pochodzące z ludzkiej słabości, ale powinnam zrozumieć, że należy je pokrywać miłością, nie zważać na te drobnostki... A patrząc w głąb swego sumienia, muszę przyznać, że właśnie takie małe braki, niepochodzące często ze złej woli, tylko z braku zastanowienia, ostudzają moją miłość (...), moją życzliwość i dają mi niby prawo - w moich własnych oczach - płacić wet za wet, okazywać niechęć, obraźliwość, obojętność...
Jezus uczy mnie szczytów doskonałości, a sam w męce swojej daje mi przykład, jak tę naukę świętości w czyn wprowadzić. Uczy mnie Chrystus ustępliwości doprowadzonej do granic... A jakże ja postępuję, Jezu, wobec Twojej nauki? Proszą mnie czasem o małą przysługę, a ja jak na to reaguję?
Jezus każe dać więcej aniżeli to, o co proszą, a ja - nieraz dla wygody, dla lenistwa, dla pewnej wyniosłości - uchylam się od usłużności, od ustępliwości, byleby było we wszystkim tak, jak chcę ja... Jezu, co Ty o mnie myślisz, widząc, jak się nie liczę ani z Twoją nauką, ani z Twoim przykładem?
O, gdybym pamiętała, że Jezus w bliźnich moich (...) oczekuje mojej miłości, usłużności, ustępliwości! (...) Czemuż, Jezu, nie kocham Cię czynem?
Wiem dobrze, czego od innych żądam. Umiem nawet być bardzo względem nich wymagająca. Zauważę najmniejszą nieuprzejmość, brak szacunku, zaufania; owszem, nieraz spostrzegam tam coś, czego wcale nie ma, podejrzewam o brak miłości tam, gdzie nikt krzywdzić mnie nie chciał, wyczuwam złą, nieprzychylną intencję tam, gdzie jej nigdy nie było.
Umiem od innych wymagać, ale czy tego samego żądam od siebie dla innych? To nieraz wątpliwe. Ważę, mierzę postępowanie innych względem mnie z całą ścisłością i surowością, ale na moje postępowanie względem nich patrzę z wyrozumiałością, znajduję wymówkę, wytłumaczenie na wszystko, co naprawdę tchnie brakiem względów, miłości, pamięci. Inaczej sądzę innych w stosunku do mnie, inaczej siebie w stosunku do innych.
Jezu, oddal ode mnie tę zatwardziałość serca.
Jezu, naucz mnie patrzeć na świat okiem dobroci. Czy nie należę do tych, którzy wszędzie potrafią znaleźć coś złego, wszędzie widzą niedoskonałości, braki - i tym sobie i innym psują życie? Nie ma nic doskonałego na ziemi. Wszędzie znaleźć można coś do zarzucenia, bo doskonałość nie ma swej siedziby na ziemi, ale tylko i jedynie w niebie. Ale źle jest, gdy znajdujemy przyjemność w wynajdywaniu, w tropieniu wszędzie słabych stron; źle, gdy chcemy wszystko skrytykować i zganić. Więcej zachęcimy do dobrego dobrym słowem, delikatną pochwałą aniżeli ciągłym gderaniem, niezadowoleniem.
Miłości nam potrzeba - dużo miłości, która wszystko widzi w jasnym świetle, z wszystkiego jest zadowolona, a nawet gdy trzeba zwrócić na zło uwagę, umie to czynić łagodnie, słodko, by nie ranić, nie zniechęcać nikogo.
Miłości mi daj, Panie, dobroci coraz więcej! (...)
Nie wtedy jestem wielka, gdy mnie ludzie podziwiają, pochlebiają mi, ale wtedy, gdy jedynie miłosiernie na mnie patrzy Bóg.
urielrafael
Stefanek:
TOMASZ À KEMPIS
ROZDZIAŁ XIII.
O opieraniu się pokusom
2. Częstokroć jednak pokusy są człowiekowi bardzo użyteczne, chociaż bardzo dokuczliwe i ciężkie, albowiem służą one ku upokarzaniu, oczyszczaniu i doskonaleniu człowieka. Każdy Święty przez wiele utrapień i pokus przechodził, i przez nie to wzrósł w doskonałość swoją. Lecz ci, którzy nie oparli się pokusom, ci stali się godni …Więcej
Stefanek:
TOMASZ À KEMPIS

ROZDZIAŁ XIII.

O opieraniu się pokusom
2. Częstokroć jednak pokusy są człowiekowi bardzo użyteczne, chociaż bardzo dokuczliwe i ciężkie, albowiem służą one ku upokarzaniu, oczyszczaniu i doskonaleniu człowieka. Każdy Święty przez wiele utrapień i pokus przechodził, i przez nie to wzrósł w doskonałość swoją. Lecz ci, którzy nie oparli się pokusom, ci stali się godni odrzucenia i upadli. Nie masz tak świętego zakonu, ani tak skrytego miejsca, gdzie by nie było pokus, albo przeciwności.
3. Człowiek dopóki żyje, nie jest zupełnie wolnym od pokus, w nas bowiem jest ich zaród i przyczyna, odkąd w pożądliwości rodzimy się. Skoro jedna dolegliwość lub pokusa odstępuje, wnet druga przychodzi i zawsze cierpieć musimy, albowiem człowiek utracił dobro pierwotnej szczęśliwości swojej. Wielu usiłuje uciec od pokus, a głębiej w nie wpada. Przez samo uciekanie zwyciężyć nie możem, lecz przez cierpliwość i prawdziwą pokorę od wszystkich nieprzyjaciół silniejsi się staniem.
4. Kto zło powierzchownie tylko odchyla, a nie wyrywa go z korzeniem, ten mało postąpi w dobrem; a owszem silniejsze i natarczywsze pokusy rychlej na niego uderzyć przyjdą. Pomału, przy wielkiej cierpliwości i wytrwałości, a przy pomocy Boga, lepiej zwyciężysz, niźli przez własną surowość i uporczywość. W razie pokusy, szukaj dobrej rady; a z cierpiącym pokusy, nie obchodź się twardo, lecz pocieszaj go, jakbyś życzył, aby cię pocieszano.
8. W utrapieniach i pokusach doświadcza się człowiek, ile postąpił w dobrem; tam też zasługa jest większa, a cnota lepiej się wyjawia. I cóż wielkiego, że człowiek jest nabożny i żarliwy wtedy, kiedy mu nic nie dolega: lecz jeśli w razie przeciwności zachowuje się cierpliwie, wtedy jest nadzieja wielkiego postępu. Niektórzy zwyciężają wielkie pokusy, a często małym codziennym oprzeć się nie mogą, ażeby upokorzeni tym sposobem nigdy nie ufali sobie w wielkich pokusach, kiedy pod tak miernymi upadają.
Oczekujemy na Intronizację
Szatan jest bestią inteligentną i żaden człowiek na ziemi bez głębokiej wiary i pomocy świętych i aniołów nie jest w stanie odkryć ich zasadzek a tym bardziej przeciwstawić się im . Dlatego chrześcijanin musi mieć zawsze oczy i uszy otwarte , ponieważ złe duchy wykorzystują słabe osoby w wierze lub innowierców w szczególności do pełnienia jego dzieł i misji na ziemi . Nie możemy pozwolic wciągnąć …Więcej
Szatan jest bestią inteligentną i żaden człowiek na ziemi bez głębokiej wiary i pomocy świętych i aniołów nie jest w stanie odkryć ich zasadzek a tym bardziej przeciwstawić się im . Dlatego chrześcijanin musi mieć zawsze oczy i uszy otwarte , ponieważ złe duchy wykorzystują słabe osoby w wierze lub innowierców w szczególności do pełnienia jego dzieł i misji na ziemi . Nie możemy pozwolic wciągnąć się w pułapkę zasłony słowa " miłość do bliźniego " tylko po to by pozwolić , aby zło się rozszerzało i działało nietykalnie !
Jeśli przeciwstawiamy się złu czy to w czynach czy upomnieniach czy też poprzez Nauki Ewangeliczne -to ABSOLUTNIE nie znaczy że zywimy do danej osoby lub oponenta złość , nienawiść czy brak miłości .


www.youtube.com/watch
Radek33
Zachętę do nawrócenia kierujemy raczej do innych, a sami zadawalamy się letnim przestrzeganiem Dekalogu i przykazań kościelnych, uważając, że jest to maksimum na które nas stać i dziwimy się, dlaczego pomimo tego nie jesteśmy spokojni, nie jesteśmy szczęśliwi, brak nam chrześcijańskiej radości w trudach i przeciwnościach. Jeśli nie nawrócimy się do Boga, poprzez odważne wypłynięcie na głębię …Więcej
Zachętę do nawrócenia kierujemy raczej do innych, a sami zadawalamy się letnim przestrzeganiem Dekalogu i przykazań kościelnych, uważając, że jest to maksimum na które nas stać i dziwimy się, dlaczego pomimo tego nie jesteśmy spokojni, nie jesteśmy szczęśliwi, brak nam chrześcijańskiej radości w trudach i przeciwnościach. Jeśli nie nawrócimy się do Boga, poprzez odważne wypłynięcie na głębię chrześcijaństwa, wyznaczoną przez Osiem Błogosławieństw, dopóki nie zaczniemy przemieniać własnego życia według danych nam wskazówek nigdy nie odczujemy szczęścia płynącego z obcowania na co dzień z Bogiem i danej szansy przemieniania świata, będziemy brodzić przy brzegu i w głębi serca zazdrościć tym, którzy zaufali Bogu(B.Karpińska-Opoka)
Radek33
BŁOGOSŁAWIENI UBODZY W DUCHU — boimy się ubóstwa. Boimy się uzależnienia od innych ludzi. Pragniemy, zdobywamy, pomnażamy, zamartwiamy się brakami materialnymi. Nie chcemy być ubodzy, a nawet jeśli już z różnych przyczyn tacy się stajemy, to jak blisko nam do ewangelicznego bogacza w pragnieniach serca i oczekiwaniach. Trudno jest na co dzień zaakceptować postawę całkowitego braku samowystarczalności …Więcej
BŁOGOSŁAWIENI UBODZY W DUCHU — boimy się ubóstwa. Boimy się uzależnienia od innych ludzi. Pragniemy, zdobywamy, pomnażamy, zamartwiamy się brakami materialnymi. Nie chcemy być ubodzy, a nawet jeśli już z różnych przyczyn tacy się stajemy, to jak blisko nam do ewangelicznego bogacza w pragnieniach serca i oczekiwaniach. Trudno jest na co dzień zaakceptować postawę całkowitego braku samowystarczalności wobec Boga i bliźnich. Nieuporządkowane pragnienia korzystania i posiadania, przywiązanie do drobiazgów sprawia, że nie chcemy przyjąć, bo nie potrafimy zauważyć tego, co Bóg pragnie zaoferować. Wydaje się nam, że własny pomysł na szczęście jest lepszy, pełniejszy.
BŁOGOSŁAWIENI, KTÓRZY SIĘ SMUCĄ — wielu jest zasmuconych, jednakże, czy ich smutek jest smutkiem ewangelicznym, czy płynie z bogactwa i głębi relacji z drugą osobą, z Bogiem? Czy w imię miłości bliźniego zasmuca nas czyjś grzech, czy może raczej udajemy, że nie widzimy lub pełni oburzenia piętnujemy już nie grzech, ale osobę? Czy w imię miłości bliźniego i poczucia wspólnoty ze wszystkimi dziećmi Boga zasmuca nas ludzka tragedia — czy raczej gotowi jesteśmy dopatrywać się w takiej czy innej katastrofie, kataklizmie słusznej kary Bożej na grzeszników? Czy smutek płynący z bezradności wobec nieuleczalnej choroby bliskiej osoby, śmierci nie przeradza się w narzekanie i powątpiewanie w Bożą Miłość do każdego?
BŁOGOSŁAWIENI CISI — jak łatwo i szybko poddajemy się złym, destrukcyjnym emocjom. Wydaje się, że na każde zło, każde odrzucenie, każdą niegodziwość musimy sami zareagować słusznym gniewem, podniesionym głosem, oburzeniem, czasem obrazą i urażoną własną godnością.
BŁOGOSŁAWIENI, KTÓRZY ŁAKNĄ I PRAGNĄ SPRAWIEDLIWOŚCI — czy w każdej sytuacji życiowej staramy się szukać, rozpoznawać i wypełniać wolę Boga; czy raczej stosujemy własną miarę sprawiedliwości — inną dla bliźnich, inną dla siebie?
BŁOGOSŁAWIENI MIŁOSIERNI — jak często nasza wyobraźnia o uczynkach miłosierdzia jest spętana brakiem znajomości samego siebie, gdy wydaje się nam, że posiadając niewiele , niewiele możemy uczynić. Jak trudno jest nam uświadomić sobie, że mamy dzielić się z innymi tym wszystkim co sami w nadmiarze otrzymaliśmy od Boga — duchowo i materialnie. Będąc ubogimi w duchu, szybciej odkryjemy osobiste możliwości bycia miłosiernym dla bliźnich i dla siebie samego.
BŁOGOSŁAWIENI CZYSTEGO SERCA — oczyszczanie serca, życie w coraz pełniejszej harmonii ze Słowem Boga i Jego wolą, dokonuje się stopniowo, jest dynamiczną drogą. Czystego serca nie uzyskuje się jednorazowym aktem woli. To jest łaska dawana człowiekowi darmo. Pan Bóg jednak pragnie z nami współpracować pomnażaniu tej łaski. Jak często poddajemy się zniechęceniu i rezygnujemy z codziennej wewnętrznej walki, ulegając pokusom otaczającego nas świata...
BŁOGOSŁAWIENI, KTÓRZY WPROWADZAJĄ POKÓJ — dramatyczny apel o pokój, nie zostanie zrealizowany dotąd, dopóki pokój nie zagości w sercu każdego człowieka. Nie zaniesiemy pokoju innym, dopóki sami nie będziemy go posiadać i dopóki sami nie otworzymy się na dar pokoju, jaki daje Chrystus. Aby móc się dzielić i wprowadzać pokój z bliskimi, sąsiadami, we własnej dzielnicy, mieście, kraju, na świecie potrzeba żyć i świadczyć życiem według zachęt płynących z kolejnych Błogosławieństw.
BŁOGOSŁAWIENI, KTÓRZY CIERPIĄ DLA SPRAWIEDLIWOŚCI — pokusa zniechęcenia w zaangażowaniu, kiedy efekty działania nie przynoszą oczekiwanych rezultatów; lęk wobec prześladowań i przeciwności — to wszystko hamuje i powstrzymuje nas przed zdecydowanym działaniem w wypełnianiu woli Boga.
Jeszcze jeden komentarz od Radek33
Radek33
Walka ze złem nie polega na niszczeniu człowieka.Mamy potępiać zło ale człowieka ,który dokonuje tego zła mamy nadal kochać.Jeśli w imię prawdy i racji poniżamy drugiego człowieka,jesteśmy jak ten ewangeliczny chwast i sami stajemy po stronie zła.Tylko dobro i miłość jest skuteczna i pochodzi od Pana Jezusa
wojciechowskikrzysztof
W świecie jest tak że zborze i oset są nie zmienne, ale Bóg taki ludzi jak oset może zmienić w zborze przynoszące obfity plon. 🤗
Radek33
Pouczenie Jezusa na temat zniewag:
Jezus nauczył mnie, abym nigdy nie czuła się znieważana. Ażebym to dobrze pojęła, streścił Swe pouczenie w trzech punktach:
1. Jeśli ktoś cię obraża, powiedz sobie zaraz, że Ja od dawna o tym wiedziałem, a jednak pozwoliłem, żeby to się stało.
2. Przyjmij to, mówiąc: „Przebacz mu. On (ona) ma rację. A jeśli nie, to na pewno z powodu ukrytych grzechów na to …
Więcej
Pouczenie Jezusa na temat zniewag:
Jezus nauczył mnie, abym nigdy nie czuła się znieważana. Ażebym to dobrze pojęła, streścił Swe pouczenie w trzech punktach:
1. Jeśli ktoś cię obraża, powiedz sobie zaraz, że Ja od dawna o tym wiedziałem, a jednak pozwoliłem, żeby to się stało.
2. Przyjmij to, mówiąc: „Przebacz mu. On (ona) ma rację. A jeśli nie, to na pewno z powodu ukrytych grzechów na to zasłużyłam. Ulituj się!”
3. Powstrzymaj się od mówienia o tym! Kiedy to jednak byłoby konieczne, powiedz: „Szkoda, że to się stało. Możliwe jednak, że on (ona) ma rację. Sama posiadam tyle wad, którymi mogę obrażać innych ludzi!”(mistyczka siostra Maria Natalia)
Radek33
"W Ewangelii Mateuszowej, przeznaczonej na tę niedzielę, Chrystus opowiada tłumom przypowieść o pszenicy i chwaście, odwołując się do rolniczych doświadczeń słuchaczy, a więc do rzeczywistości, którą dobrze rozumieli.
Na polu egzystują obok siebie jak gdyby dwa porządki: ten pożądany (pszenica) i niepożądany (chwast). Jaka jest różnica pomiędzy pszenicą a chwastem? Przecież jedno i drugie …Więcej
"W Ewangelii Mateuszowej, przeznaczonej na tę niedzielę, Chrystus opowiada tłumom przypowieść o pszenicy i chwaście, odwołując się do rolniczych doświadczeń słuchaczy, a więc do rzeczywistości, którą dobrze rozumieli.
Na polu egzystują obok siebie jak gdyby dwa porządki: ten pożądany (pszenica) i niepożądany (chwast). Jaka jest różnica pomiędzy pszenicą a chwastem? Przecież jedno i drugie egzystuje obok siebie, jednemu i drugiemu tak samo potrzebne są do tej egzystencji gleba, deszcz i słońce. Różnica jest jednak zasadnicza. Bardzo spodobała mi się myśl o. Mieczysława Łusiaka SJ, którą przeczytałem na portalu Deon.pl: różnica polega na tym, że pszenica, gdy dojrzeje, karmi innych, chwast natomiast nie nakarmi nikogo.
Przypowieść o chwaście i pszenicy mówi o Królestwie Bożym, które jest obecne już tu, gdzie żyjemy. „Synowie Królestwa” są pszenicą, bo karmią innych Słowem, dobrocią, miłością, łagodnością, pokorą. Ale obok nich istnieją także „synowie Złego” – ów chwast, który nie nakarmi nikogo, ale rozsiewa po świecie słowo raniące, złość, gniew, nienawiść, pychę.
Konkretne przykłady można by mnożyć w nieskończoność, jednych i drugich mamy wokół siebie wielu. Przytoczę jeden, którego byłem świadkiem. Pewnego dnia do autobusu PKS, którym podróżowałem, wsiadł mężczyzna. Był lekko podchmielony, a przy tym obrażony na cały świat, co pokazywał aż nadto wyraźnie. Przy zakupie biletu wdał się w awanturę z kierowcą, później wywołał awanturę z pasażerem, który go lekko potrącił. Pomstował na rządzących, głośno rozpamiętywał prawdziwe czy domniemane krzywdy, jakich doznał. Ludzie odsuwali się od niego, bo zatruwał atmosferę w autobusie.
Nie wiadomo, jak by się to wszystko skończyło, gdyby nie kobieta, obok której usiadł ów mężczyzna. Nie odsunęła się do niego, wręcz przeciwnie, z uśmiechem i łagodnością zaczęła go zagadywać. Początkowo tylko coś tam burczał pod nosem, ale niezrażona tym kobieta kontynuowała konwersację. Kiedy już wydawało się, że nic nie wskóra, a mężczyzna zatruje współpasażerom podróż do końca, ten niespodziewanie spuścił z tonu, uspokoił się, zamilkł i do końca podróży nie zakłócał już niczyjego spokoju. To było spotkanie dwóch światów.
W przypowieści Jezusowej najbardziej frapująca jest scena rozmowy pana ze sługami, podczas której powstrzymuje on ich zamiar oddzielenia chwastu od pszenicy jeszcze przed żniwami. Tak mógłby zrobić tylko bardzo niecierpliwy rolnik, który przez swą niecierpliwość utraciłby część zbiorów, bo przy zbiorze chwastu zebrałby także trochę pszenicy. Pan Bóg jest jednak cierpliwym Rolnikiem, a jego cierpliwość jest dla nas zbawienna, bo pozwala nam, którzy chcemy być pszenicą, wzrastać.
„Dlatego pszenica jest symbolem ludzi przemienionych w Miłość – pisze cytowany już o. Mieczysław Łusiak. – Póki nie są oni dojrzali, łatwo można ich pomylić z chwastem. Dlatego Jezus nie pozwala od razu wyrywać chwastów. Każdy jednak, kto wzrasta w Miłości, może liczyć na opiekę Rolnika – Pana Żniwa. On nie szczędzi środków, by Jego pszenica dojrzewała. A skoro tak, to na pewno dojrzeje”.

A my w dzień Sądu Ostatecznego znajdziemy się wśród tych, których się zwozi do spichlerza, a nie tych, których wiąże się w snopki na spalenie.

(Jaromir Kwiatkowski-dziennikparafialny.pl)
Jeszcze jeden komentarz od Radek33
Radek33
Dzisiejsza Ewangelia:
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł.
A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali …
Więcej
Dzisiejsza Ewangelia:
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł.
A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: „Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc się wziął na niej chwast?”. Odpowiedział im: „Nieprzyjazny człowiek to sprawił”. Rzekli mu słudzy: „Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?”. A on im odrzekł: „Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza”».
weteran
Jak w praktyce wygląda miłość do drugiego człowieka ludzi, którzy deklarują się katolikami., mogliśmy zobaczyć na pogrzebie Jaruzelskiego.
weteran
Jak źle w takim razie tłumaczymy sobie słowa Ewangelii, takie jasne: kochać, dobrze czynić tym, dla których mniej czujemy sympatii.xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Jak poucza nas Katechizm?
Grzechy cudze
1. Namawiać kogoś do grzechu.
2. Nakazywać grzech.
3. Zezwalać na grzech.
4. Pobudzać do grzechu.
5. Pochwalać grzech drugiego.
6. Milczeć, gdy ktoś grzeszy.
7. Nie karać za grzech.
8. Pomagać …Więcej
Jak źle w takim razie tłumaczymy sobie słowa Ewangelii, takie jasne: kochać, dobrze czynić tym, dla których mniej czujemy sympatii.xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Jak poucza nas Katechizm?
Grzechy cudze
1. Namawiać kogoś do grzechu.
2. Nakazywać grzech.
3. Zezwalać na grzech.
4. Pobudzać do grzechu.
5. Pochwalać grzech drugiego.
6. Milczeć, gdy ktoś grzeszy.
7. Nie karać za grzech.
8. Pomagać do grzechu.
9. Usprawiedliwiać czyjś grzech.
mkatana
Jezu, naucz mnie patrzeć na świat okiem dobroci.
Nemo potest duobus dominis servire !
.
.
.módlcie się za tych, którzy was oczerniają.
.
.
.
.
Radek33
Więcej zachęcimy do dobrego dobrym słowem, delikatną pochwałą aniżeli ciągłym gderaniem, niezadowoleniem.
Miłości nam potrzeba - dużo miłości, która wszystko widzi w jasnym świetle, z wszystkiego jest zadowolona, a nawet gdy trzeba zwrócić na zło uwagę, umie to czynić łagodnie, słodko, by nie ranić, nie zniechęcać nikogo.
Miłości mi daj, Panie, dobroci coraz więcej! (...)
Nie wtedy jestem …
Więcej
Więcej zachęcimy do dobrego dobrym słowem, delikatną pochwałą aniżeli ciągłym gderaniem, niezadowoleniem.
Miłości nam potrzeba - dużo miłości, która wszystko widzi w jasnym świetle, z wszystkiego jest zadowolona, a nawet gdy trzeba zwrócić na zło uwagę, umie to czynić łagodnie, słodko, by nie ranić, nie zniechęcać nikogo.
Miłości mi daj, Panie, dobroci coraz więcej! (...)
Nie wtedy jestem wielka, gdy mnie ludzie podziwiają, pochlebiają mi, ale wtedy, gdy jedynie miłosiernie na mnie patrzy Bóg.
urielrafael
Bog Zaplac za dodanie! 👍 PRZEPIĘKNE!!!! 😌 😌 🤗
Radek33
Czy nie należę do tych, którzy wszędzie potrafią znaleźć coś złego, wszędzie widzą niedoskonałości, braki - i tym sobie i innym psują życie? Umiem od innych wymagać, ale czy tego samego żądam od siebie dla innych? To nieraz wątpliwe. Ważę, mierzę postępowanie innych względem mnie z całą ścisłością i surowością, ale na moje postępowanie względem nich patrzę z wyrozumiałością, znajduję wymówkę, …Więcej
Czy nie należę do tych, którzy wszędzie potrafią znaleźć coś złego, wszędzie widzą niedoskonałości, braki - i tym sobie i innym psują życie? Umiem od innych wymagać, ale czy tego samego żądam od siebie dla innych? To nieraz wątpliwe. Ważę, mierzę postępowanie innych względem mnie z całą ścisłością i surowością, ale na moje postępowanie względem nich patrzę z wyrozumiałością, znajduję wymówkę, wytłumaczenie na wszystko, co naprawdę tchnie brakiem względów, miłości, pamięci. Inaczej sądzę innych w stosunku do mnie, inaczej siebie w stosunku do innych.
Jezu, oddal ode mnie tę zatwardziałość serca.
Jezu, naucz mnie patrzeć na świat okiem dobroci
Radek33
Chrystus każe kochać tych, co nas nienawidzą, tych, co nas przeklinają... Zdarzyć się mogą w naszym życiu małe braki miłości pochodzące z ludzkiej słabości, ale powinnam zrozumieć, że należy je pokrywać miłością, nie zważać na te drobnostki... A patrząc w głąb swego sumienia, muszę przyznać, że właśnie takie małe braki, niepochodzące często ze złej woli, tylko z braku zastanowienia, ostudzają …Więcej
Chrystus każe kochać tych, co nas nienawidzą, tych, co nas przeklinają... Zdarzyć się mogą w naszym życiu małe braki miłości pochodzące z ludzkiej słabości, ale powinnam zrozumieć, że należy je pokrywać miłością, nie zważać na te drobnostki... A patrząc w głąb swego sumienia, muszę przyznać, że właśnie takie małe braki, niepochodzące często ze złej woli, tylko z braku zastanowienia, ostudzają moją miłość (...), moją życzliwość i dają mi niby prawo - w moich własnych oczach - płacić wet za wet, okazywać niechęć, obraźliwość, obojętność...
Jeszcze jeden komentarz od Radek33
Radek33
A my? (...) Czy uważamy, że (...) nie potrzebujemy się stosować do nauki Chrystusa, odnoszącej się do nieprzyjaciół? I dlatego w małych doznanych przykrościach ze spokojnym sumieniem oddajemy pięknym za nadobne? Jak źle w takim razie tłumaczymy sobie słowa Ewangelii, takie jasne: kochać, dobrze czynić tym, dla których mniej czujemy sympatii...