W Imię Jezusa Chrystusa wyrzekam się:

ducha wulgarności i wulgaryzmów

ducha gniewu

ducha nienawiści

ducha braku przebaczenia

ducha pychy

ducha perfekcjonizmu

ducha kontroli

ducha zamartwiania się

ducha nieśmiałości

ducha nudy

ducha smutku

ducha użalania się nad sobą

ducha poczucie niskiej wartości

ducha potępiania siebie

ducha krytykowania

ducha odrzucenia

ducha opuszczenia

poczucia braku ojca

ducha niepewności

ducha porównywania się

ducha lęku przed ludźmi

ducha lęku przed sobą

ducha lęku przed opuszczeniem

ducha lęku przed odpowiedzialnością

ducha lęku przed chorobą

ducha lęku przed przyszłością

braku celu

ducha izolacji i wycofywania się

ducha egoizmu

ducha chciwości

ducha cynizmu

ducha fantazji

ducha śmierci, samobójstwa i aborcji

ducha braku nadziei

ducha niepokoju

ducha niewiary

ducha pychy religijnej

ducha lenistwa

ducha zmęczenia

ducha niezależności

ducha pornografii

ducha homoseksualizmu

ducha zdrady

ducha masturbacji

ducha seksu

ducha uzależnień

ducha okultyzmu

ducha poniżania człowieka

ducha używania człowieka

braku służby

Modlitwa Uwolnienia prowadzona wg 5-ciu kluczy:

I KLUCZ – „ WIARA I NAWRÓCENIE”

Aby głosić Chrystusa trzeba nawracać się każdego dnia. Nawrócenie to otwarcie się na Pana, rozpoznanie zła jakie jest obecne w naszym życiu i podjęcie decyzji, by to zło odrzucić na zawsze. Tylko ludzka wola to jednak za mało, żeby skutecznie poradzić sobie z namiętnościami. Tylko Jezus może wydobyć nas z grzechów i moralnego „dna”. Gdy upadamy pod ciężarem własnych słabości, należy pamiętać, aby upadać tylko w ramiona miłosiernego Jezusa i starać się przylgnąć do Niego całym sobą - On obdaruje swoją łaską (subtelna różnica między postawą religijności a wiarą: rytuały religijne często pozwalają na wyrażenie siebie wobec Boga, ale też na szukanie swojego miejsca np. sprawując władzę, czasem nawet prowadzą do dominacji nad innymi. Owocem takiej postawy jest brak pokoju, brak ufności, brak bezinteresowności, lęk, czyli tzw. jałowa religijność. Postawa wiary natomiast, to nic innego jak ufne przylgnięcie do Serca Boga, to radość z bezinteresownej Miłości Ojca, to pragnienie ciągłej poprawy i nawracania się a drogą nawrócenia jest słuchanie Słowa Bożego i adoracja Najświętszego Sakramentu.

II KLUCZ –„ PRZEBACZENIE”

Przebaczenie jest najważniejszym elementem naszego życia. Brak przebaczenia rodzi negatywne emocje, prowadzi do ciągłego rozpamiętywania czego konsekwencją jest otwarcie serca na działanie zła. Sami nie potrafimy szczerze przebaczyć, bo prawdziwym źródłem przebaczenia jest tylko Jezus Chrystus. Słuszna postawa: przebaczam bo Jezus przebaczył, a ja chcę Go w tym naśladować. Z przebaczeniem ściśle związane jest uczucie miłości. Powinniśmy pragnąć przebaczenia z miłości, kochać mimo zranień i patrzeć na drugiego człowieka jak Bóg patrzy na nas - z miłością. To trudne, ale warto taki trud podjąć, bo owoce są słodkie - wolne serce. Przebaczenie nie oznacza zapomnienia krzywd, jednak pielęgnując urazy tworzymy w sercach mur, barierę i w konsekwencji nie mamy pokoju. Jeśli natomiast uwolnimy, dopuścimy do siebie zamurowany przed laty głęboko w sercu ból, będziemy mogli pozwolić sobie na kolejny krok, na pocieszenie i „przytulenie do Boga”. Oddając mu swoje cierpienia, otwieramy się na walkę i wprowadzenie potrzebnych zmian. Należy pamiętać, aby nie dążyć do samozadowolenia, ale zawsze we wszystkich sytuacjach szukać Jezusa. Przebaczenie zawsze kształtuje człowieka, bo to nic innego jak kochanie w Chrystusie. Kluczem do przebaczenia jest wzbudzenie w sobie postawy, że to ja potrzebuje przemiany. Jeśli ja przebaczę to i Bóg mi przebaczy. On Jest miłością, więc ja też chcę przyjąć postawę miłosierdzia i patrzeć na drugiego oczami Boga. Tak naprawdę to ja jestem sędzią samego siebie.

III KLUCZ - „WYRZECZENIE SIĘ ZŁA”.

Zło ogranicza naszą wolność, stara się znieczulić nasze sumienie, opanować lękiem. My sami (każdy osobiście) odpowiadamy za swoje życie i nie możemy poddać się działaniu zła. „PATRZĄC NA CHRYSTUSA MOC TRACI POKUSA”. Pokusa nabiera siły gdy skupiamy się na niej, powstaje wówczas mur z naszych myśli i uczuć co prowadzi do zniewolenia naszej woli. Jedyną mocą świata jest Chrystus a chrześcijanin wpatrzony w Chrystusa jest bezpieczny. Naszym obowiązkiem jest dążenie do zmiany sposobu myślenia, co prowadzi do wolności i zmiany tożsamości w Ojcu. Drogą do takiej postawy jest: 1.Dojrzewanie do decyzji zmiany;

2.Narodzenie się nadziei, przez którą Chrystus może wejść do naszych serc;

3.Wzbudzenie pragnienia nawrócenia i wyrzeczenia się zła;

4.Podjęcie konkretnej decyzji i konkretnej współpracy z łaską Bożą. Aby usłyszeć co mówi Bóg, musimy wyrzec się zła i zaufać Jezusowi, by mógł nas prowadzić. Gdy wszystkie słabości przeniesiemy na Niego, będziemy mogli przejść ze związania grzechem do słabości. Związanie grzechem to niemożność wykonania ruchu, brak wyjścia. Słabość natomiast, to postawa: jestem słaby, ale… mam wyjście, mogę się zmienić mocą Pana.

Wyrzeczenie się zła, to wolność, zmiana myślenia i tożsamości.

IV KLUCZ - „STANIĘCIE W AUTORYTECIE JEZUSA”.

Stanięcie w Autorytecie Jezusa, to złamanie mocy złego ducha w sobie. Tę moc nadajemy sami swoją wiarą. Nadajemy mocy wszystkiemu w naszym życiu, bo Bóg może tylko tyle działać, na ile mu pozwolimy. Gdy stajemy w Autorytecie Jezusa Chrystusa, to On niszczy wszelkie zło, a z naszego serca mogą popłynąć strumienie miłosierdzia jak z serca samego Boga. Takim stanięciem w autorytecie Jezusa jest przyjęcie Komunii Świętej i wypowiedzenie z przekonaniem słowa – Amen – Niech mi się stanie Panie tak jak Ty chcesz, bo Ty jesteś ze mną.

V KLUCZ – „BŁOGOSŁAWIEŃSTWO OJCA”.

Błogosławieństwo to inaczej spotkanie z Miłością, to wejście do Domu Ojca, gdzie czujemy się bezpieczni, jesteśmy w Jego ręku, jesteśmy razem. To inaczej uproszenie miłości dla mnie, z którą to mogę ruszyć w drogę życia, w codzienny trud. Błogosławieństwo powinno być przekazywaniem pokoju innym, rozdawaniem swojego ciepła, przyjaźni i powinno zostawiać pokój u drugiej osoby. Nie wystarczy udzielić błogosławieństwa, lecz najważniejszą rzeczą jest umieć je przyjąć. Warunkiem przyjęcia błogosławieństwa jest otwarcie się na wolę Bożą, zapragnięcie Boga całym sercem i pragnienie mocy Bożej, bo tą mocą możemy wszystko.

Gdy przyjmujemy błogosławieństwo pojawiają się owoce działania Ducha Świętego: radość, pokój, cierpliwość, dobroć, uprzejmość, miłość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość.

Bardzo ważna jest nieustanna troska o wolność serca i przyjmowanie postawy Serca Błogosławiącego. Jeśli ktoś nie przyjmie naszej miłości i pokoju, błogosławieństwo wraca do nas.